به‌گزارش میراث‌آریا به‌نقل از روابط‌عمومی پژوهشگاه میراث‌فرهنگی و گردشگری، پرفسور پیتر فلزنر استاد گروه باستان‌شناسی دانشگاه توبینگن آلمان این مطلب را در دومین روز کارگاه آموزشی فعالیت های میدانی باستان شناسی و اقدامات پس از آن (اسناد و یافته های باستان شناسی) مطرح کرد که با همکاری مشترک پژوهشکده باستان‌شناسی و دانشگاه توبینگن در محل پژوهشگاه برگزار شد.
او در این کارگاه در زمینه «معرفی پایگاه اطلاعات»، «گونه شناسی یافته های کوچک» و «جمع بندی و نتیجه گیری: چرخه مستند نگاری و دست ساخته ها» سخن گفت و یکی از بارزترین ویژگی های پایگاه اطلاعاتی را صرفه جویی در زمان و مراقبت و نگهداری از داده ها دانست.
او گفت: «کاربرها در این پایگاه دارای رده بندی هستند و هر کاربر براساس وظایف خود دارای حقوق خاصی است به طور مثال برخی تنها حق دیدن اطلاعات را دارند اما برخی می توانند تغییراتی در اطلاعات بدهند.»
فلزنر یکی دیگر از ویژگی های مهم این پایگاه را سیستم برون داد آن دانست و گفت: «به جز پرسش و پاسخ هایی که به صورت پیش فرض در پایگاه قرار دارند کاربرها می توانند پرسش های خود را در پایگاه مطرح کنند.»
او ورود اطلاعات به پایگاه را از مهمترین بخش ها دانست و گفت: «ورود اطلاعات اغلب همزمان با فصل کاوش انجام می شود اما گاهی اطلاعات و یافته ها به قدری زیاد است که مجبور هستیم بعد از فصل کاوش اطلاعات را وارد پایگاه کنیم.»
او با اشاره به این که سامانه اطلاعات باستان شناسی دانشگاه توبینگن دارای کاربری ها و اهداف مختلفی است، گفت: «این پایگاه حاصل 20 سال کار و تلاش است.»
او در ادامه به ارایه توضیحاتی درباره ساختار این پایگاه اطلاعاتی پرداخت و گفت: «سامانه اطلاعات باستان شناسی دانشگاه توبینگن دارای یک سر انتهایی است که همه داده ها به صورت جداول در آن ذخیره شده اند و کاربر آنها را نمی بیند.»
فلزنر افزود: «اطلاعات بعد از ورود به سامانه در سرور ذخیره می شوند و حتی اگر کامپیوتر آسیب ببیند این اطلاعات در سرور محفوظ خواهند بود.»
او گفت: ناین پایگاه دارای یک سر قدامی نیز هست که در کامپیوتر می توان مشاهده کرد و شامل اطلاعاتی از جمله حقوق کاربران، فرم ها و پرسش و پاسخ های پیش فرض هستند.»
او سامانه اطلاعات باستان شناسی دانشگاه توبینگن را انعکاسی دانست از انچه در کاوش های باستان شناسی به دست می آید و گفت: «در واقع این سامانه یک واقعیت مجازی است که به طور کامل منطبق بر محوطه تاریخی کپی شده است.»
فلزنر در ادامه تاکید کرد: «اهمیت پایگاه اطلاعاتی به این معنا نیست که کار وابسته به ماشین است بلکه تک تک افرادی که در یک گروه کار می کنند سرنوشت پروژه را تعیین می کنند و این افراد هستند که کار را انجام می دهند.»
او افزود: «تنها وقتی یک کاوش به ثمر می رسد که همه افراد یکپارچه کار کرده و برنامه ها را پیش ببرند.»
او بازدهی یک برنامه را در گرو افراد سازنده و کسانی که کار را انجام می دهند، دانست و بر اهمیت آموزش نیروها تاکید کرد.
مستندسازی یافته های کوچک
لوانا پولیز، باستان شناس سخنران دیگر دومین روز این کارگاه بود که با محوریت «روش های مستندسازی یافته های کوچک» و «گروه های مشتق از یافته های کوچک» به ایراد سخنرانی پرداخت.
او با بیان این نکته همه مواد یک گروه فرهنگی ممکن است از یک جنس نباشند، گفت: «به همین دلیل می توان از نام \"طبقه بندی یافته ها\" استفاده کرد و همه مواد در یک گروه می توانند با هم پردازش شده و یک اساس رده بندی برای آنها تعریف کرد.»
او در ادامه به 17 گروه از جمله گروه های پیکرک ها، استخوان، پارچه، مجسمه های سنگی، شیشه، مهر و جواهرات و غیره اشاره کرد و گفت: «پروه بدنی راهی برای ردیف کرده یافته های کوچک براساس ویژگی های خاص هر گروه مثل جنس، ساخت ماده و غیره است.»
پولیز افزود: «شماره گذاری این گروه ها در همه پروژه ها ثابت است به طور مثال برای شماره گذاری سنگ ها همیشه از عدد 4 استفاده می شود.»
او تاکید کرد: «از وقتی یافته ها وارد چرخه پردازش می شوند باید شماره به آنها داده شود تا از همان ابتدا در گروه خاص خودش جای بگیرد.»
به گفته او، همه اطلاعات باید در پایگاه اطلاعاتی وارد شده و سپس یکسری پرسش های اضافه و تکمیلی پرسیده می شود پرسش هایی مانند این که «این سفال چگونه آماده سازی شده است؟» یا «چگونه پرداخت شده است؟»
انتهای پیام/
