به‌گزارش میراث‌آریا به‌نقل از روابط‌عمومی پژوهشگاه میراث‌فرهنگی و گردشگری، سیاوش سراقی سرپرست هیئت باستان‌شناسی امروز سه‌شنبه 30 اردیبهشت 99 با اعلام این خبر گفت: «موشه‌لان تپه (اسماعیل‌آباد) یکی از محوطه‌های شاخص هزاره پنجمی حوزه فلات مرکزی است که در استان البرز، شهرستان ساوجبلاغ، دهستان سعیدآباد،سه کیلومتری غرب روستای اسماعیل‌آباد و در شمال شرق روستای احمدآباد واقع شده است.»
این باستان‌شناس با بیان اینکه موشه‌لان تپه (اسماعیل‌آباد) برای نخستین بار در سال 37-1336 هجری شمسی توسط حاکمی و سپس در سال 1356 توسط معصومه نوایی کاوش شد، خاطرنشان کرد: «طول این محوطه توسط حاکمی 160 متر، عرض آن 100 متر و ارتفاعش از سطح زمین‌های اطراف حدود سه متر برآورد شده است.»
سراقی تصریح کرد: «با توجه به مطالعات انجام شده در این محوطه 10 طبقه معماری، گورها و داده‌های سفالی متعلق به هزاره پنجم و چهارم ق.م شناسایی شده و به‌طور کلی می‌توان گفت ضخامت آثار باستانی موشه‌لان تپه حدود 6/70 متر است.»
او اظهار داشت: «این محوطه باستانی در تاریخ 1356/10/5 به شماره 544، توسط یزدان کوشافر در فهرست آثار ملی کشور به ثبت رسید و در سال 1387 با پلاک ثبتی 82 اصلی به تملک سازمان میراث‌فرهنگی درآمد و در سال 1381 توسط ابوالقاسم حاتمی سرپرست هیئت بررسی و شناسایی شهرستان ساوجبلاغ مورد بررسی قرار گرفت.»
سرپرست هیئت باستان‌شناسی موقعیت جغرافیایی (واقع شدن در مسیر کریدور طبیعی دشت تهران – قزوین)، وسعت استقرار و ضخامت قابل‌توجه نهشته‌ها باستانی و وجود آثار فرهنگی از هزاره پنجم و چهارم پیش از میلاد را سبب اهمیت اسماعیل‌آباد در مطالعات باستان‌شناختی کشور به‌ویژه حوزه فلات مرکزی دانست.
او گفت: «در حال حاضر با گسترش و توسعه روزافزون بافت روستایی، عبور جاده آسفالته، لوله‌های گاز، تیرهای انتقال برق در روی عرصه در ضلع شمالی و غربی و ساخت‌وسازهای غیرمجاز (پروژه ویلاسازی) اهالی منطقه به‌خصوص در ضلع شرقی و جنوبی، تپه در شرایط حفاظتی نامناسبی قرار گرفته است.»
سراقی تصریح کرد: «از این رو برای مشخص کردن وضعیت عرصه و حریم موشه‌لان تپه و ارائه ضوابط حفاظتی مناسب برای آن، هیئتی با مجوز پژوهشگاه میراث‌فرهنگی و گردشگری عملیات گمانه‌زنی به‌منظور تعیین عرصه و پیشنهاد حریم محوطه تاریخی موشه‌لان تپه را آغاز کرد.»
او گفت: «هیئت باستان‌شناسی عملیات تعیین عرصه را با ایجاد 26 گمانه پیرامون محوطه در اضلاع مختلف انجام داد که خوشبختانه در نتیجه این گمانه‌زنی علاوه بر لایه‌های باستانی، داده‌های سفالی و استخوانی متعلق به هزاره پنجم پیش از میلاد، شش ظرف کامل سفالی احتمالا متعلق به یک تدفین هزاره پنجمی شامل ظروف پایه‌دار، خمره‌های سفالی و ظروفی با آبریز ناودانی شکل قرمز با نقوش هندسی و حیوانی (نقش بز) دوره چشمه‌علی که در نوع خود منحصربه‌فرد بوده به دست آمد.»
سرپرست هیئت باستان‌شناسی خاطرنشان کرد: «پژوهش حاضر نشان داد که بر خلاف توپوگرافی محوطه و اظهارنظرهای گذشته ابعاد محوطه بیش از آن چیزی است که قبلا ارائه شده و محوطه موشه‌لان تپه در جهت شرقی‌غربی کشیده شده و متأسفانه بخش عمده‌ای از آن در ضلع غربی به‌طور کلی تسطیح شده و توسط اهالی منطقه به باغات و پروژه ویلاسازی اختصاص یافته است.»
انتهای پیام/
