به‌گزارش میراث‌آریا به‌نقل از روابط‌عمومی پژوهشگاه میراث‌فرهنگی و گردشگری، محمد فرجامی سرپرست دومین فصل کاوش محوطه گبری سربیشه خراسان جنوبی روز دوشنبه 28 مهرماه 99 با اعلام این خبر گفت: «محوطه گبری در دشت مود واقع‌شده و شامل دو تپه با ارتفاع کم و نزدیک به‌هم است وکه تپه شمالی دارای ارتفاع بیشتری نسبت به تپه جنوبی است.»
او بابیان اینکه این تپه در سال 1376 از طرف اداره میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی خراسان گمانه‌زنی و تعیین حریم شده و در سال 1381 با شماره 6364 در فهرست میراث ملی به ثبت رسیده است، افزود: «با بررسی‌های سطحی که در محدوده محوطه انجام‌شده، سفال‌هایی مربوط به بازه‌زمانی هزاره چهارم تا ساسانی به‌دست‌آمده که نشان از اهمیت این تپه و مشابهت داده‌های آن با یافته‌های به‌دست‌آمده با مناطق هم‌جوار خصوصاً محوطه‌های چون کلاته شاهپوری و کرگه چهار فرسخ نهبندان، تپه یحیی کرمان، دهانه غلامان در سیستان ایران، نادعلی(سرخ داغ) در سیستان افغانستان و قلعه کهنه قندهار در جنوب افغانستان و دامب کوه در منطقه بلوچستان دارد.»
فرجامی تصریح کرد: «خراسان جنوبی به دلیل قرارگرفتن در محدوده خراسان بزرگ (مرکز قدرت‌گیری اشکانیان) یکی از مهم‌ترین استقرارگاه‌های دوره اشکانی بوده است. در این منطقه محوطه‌های هم‌دوره دیگری با محوطه گبری مود در محدوده پیرامونی دشت بیرجند همانند تپه تخچرآباد، قلعه قوچو(باغ گلشن) شارقنج، کال جنگال خوسف، لاخ مزار کوچ، پشته نه تاغ/طاق چنشت می‌توان معرفی کرد.»
او بیان کرد: «ازلحاظ کیفیت، داده‌های فرهنگی محوطه گبری مود یکی از بهترین محوطه‌ها در سطح استان بوده که متعلق به دوره اشکانی است.»
سرپرست دومین فصل کاوش محوطه گبری سربیشه خراسان جنوبی تصریح کرد: «در حال حاضر مطالعاتی درزمینهٔ شناخت فرم، شکل و نقش سفالینه‌های این محوطه انجام و مقالاتی از دو پایان‌نامه دانشجویی و یک طرح تحقیقی منتشر شده است.»
او اظهار کرد: «فصل دوم کاوش آموزشی گروه باستان‌شناسی دانشگاه بیرجند به‌منظور شناخت سازه‌های معماری این محوطه باستانی در محدوده تپه شماره دو(B) به‌انجام خواهد رسید.»
فرجامی گفت: «در پایان کاوش فضاهای دو فاز معماری در ترانشه کشف شد که فاز متأخر مربوط به دیوارهای خشت و گلی با خشت‌هایی در ابعاد 10 در 40 در 40 و 8 در 38 در 38 سانتی‌متر است، همچنین در فاز قدیم‌تر در ساخت فضاهای معماری آن قلوه‌سنگ استفاده شده است.»
او اظهار کرد: «یکی از نکات جالب توجه در بین فضاهای معماری این فصل کاوش، وجود آوار سنگی است که به‌صورت انباشت و فاقد چیدمان است و از آنجایی که در این فصل، سنگ‌های ساب و مشته‌های سنگی زیادی به‌دست‌آمده که احتمال می‌رود از این فضاها به‌عنوان کارگاهی برای ساخت این مصنوعات استفاده می‌شده است.»
سرپرست دومین فصل کاوش محوطه گبری سربیشه خراسان جنوبی گفت: «استخوان‌های زیادی (حیوانی) مربوط به دندان، مفصل، استخوان دست و پا و ... از سطح ترانشه به‌دست آمده که در ارتباط با تغذیه ساکنان این محوطه بوده است. وجود تعداد زیاد سرباره کوره در محدوده مورد کاوش نیز نشان از فعالیت‌های صنعتی در این تپه دوران تاریخی دارد.»
او در ادامه مهم‌ترین داده فرهنگی به‌دست‌آمده از این فصل از کاوش‌ها را سفال عنوان کرد و افزود: «سفال‌های به‌دست آمده در دو گروه ساده و منقوش و به‌صورت چرخ‌ساز و دست‌ساز است.»
به گفته فرجامی سفال منقوش این محوطه سبک معروف به سفال لوندو است که در حوزه جغرافیایی جنوب شرق ایران فرهنگی در محوطه‌های باستانی شناخته شده است، نقوش به‌کار رفته برای تزئین در این سفال‌ها، اکثراً هندسی بوده و به‌ندرت نمونه‌های حیوانی (پرنده) برای تزئین استفاده شده است
محوطه گبری سربیشه استان خراسان جنوبی در بخش مود، دهستان مود شهرستان سربیشه و سه کیلومتری شمال شهر مود واقع‌شده است.
انتهای پیام/
