بقعه «سيد حمزه» و مسجد جنب آن در محله سرخاب و جنوب شرقی محل تقاطع خيابان ثقه الاسلام و بازارچه سيد حمزه واقع شده است. تاريخ بنای نخستين بقعه ۷۱۴ هجری قمری يعنی سال درگذشت «سيد حمزه» است. او سيد جليل القدر به نام «ابوالحسن حمزه بن حسن محمد» است كه به شانزده واسطه نسبش به حضرت موسی بن جعفر(ع) می رسد و بنای اوليه در اين سال توسط فرزندش سيد حسين بر تربت او احداث شده است.
مجموعه «سيد حمزه» عبارت از صحن نسبتاً وسيعی است كه در سمت جنوب آن مقبره و در سمت مشرق و شمال آن محل تدريس و حجرات طلاب علوم دينی قرار دارد در بالای سردر، سنگ نبشته مرمرين ديگری نصب شده كه مربوط به زمان قاجار و تاريخ ۱۲۷۹ هجری است و حاكی از مرمت بنا توسط حاجی رستم بيك در اين سال است.
از جمله تزئينات حرم آئينه كاری زيبای بالای قبر امام زاده است كه با كتيبه ای به خط نستعليق زينت يافته، چنانكه از متن كتيبه استفاده می شود «امير علی اكبرخانه ميرپنجه» فرزند «پناه الحق پاشاخان» و به مباشرت معتمد السلطان «عادلخان» اين آئينه كاری در ماه جمادی الاول ۱۳۱۳ هـ ق انجام داده است.
بقعه دارای سردابه ای است كه قبر اصلی سيد حمزه در آن قرار گرفته است در جانب شرق بقعه «سيد حمزه» گورستان متروكه ای قرار داشت كه بنا به مندرجات تذكره ها و كتب مزارات، قسمتی از مقبره الشعرای معروف محله سرخاب است.
در اين گورستان شعراء فقها و عرفا و اوليای بسياری دفن شده اند كه می توان به «اسدی طوسی»، «خاقانی»، «شروانی»، «ظهير فارابی»، «قطران تبريزی»، «محمد شيرين مغربی»، «همام تبريزی»، «سلمان ساوجين، «فلكی شروانی»، «قاضی بيضاوی»،«قطب الدين شيرازی» و استاد و شاعر بزرگ «شهريار» اشاره نمود.