محدودیت منابع آب شیرین در استان هرمزگان موجب گردیده جمعآوری و ذخیره ریزشهای جوی از دیر باز در این استان رواج داشته باشد و مردم محلی و مهاجمان برای ذخیره آب شیرین، آب انبارها (برکه ها) و چاههایی را احداث کرده اند. در بسیاری از روستاها، مراکز دهستانها و شهرهای کوچک استان هرمزگان، برکه به عنوان تنها منبع تامین آب شرب مردم محسوب می شده است. جمعآوری آب باران و ذخیره آن در برکهها برای آشامیدن بسیار حائز اهمیت است. آب انبارها در مناطق جنوب از ویژگی و جلوه خاصی برخوردارند.
آبانبارها نقش مهمی در زندگی روزمره و فرهنگ و اعتقادات مردم هرمزگان داشتند. بناهایی که با سبک ها و معماری های هوشمندانه و دانش بنیان از دیر زمان برای گذر از مشقت خشکسالی با استفاده بهینه از آب باران ساخته شده اند.
نحوه ساخت آب انبار، تصفیه و عایق بندی آن با اصول مهندسی و علمی، حکایت از معماری هوشمندانه و دانش بنیان برکه ها دارد. معماری جذاب و چشم نواز برکه ها در میان دشت های گرما زده و تشنه هرمزگان همچون ستاره ای می درخشد.
انتهای پیام/