گره‌چينی چوب از هنر‌های ظريفیاست که از اوايل دوره اسلامی ‌در ايران رايج بوده است. بر اساس شواهد و آثار موجود پيشينه هنر گره‌چينی در معماری ايران به دوره سلجوقی و صفوی باز می گردد. از دوران صفوی به بعد تعبيه شيشه‌های رنگی در چوب‌های مشبک رايج شده و در اصطلاح به "ارسی" مشهور شد. به طور کلی از چوب و فرآورده‌های آن در بناهای صد سال اخير به عنوان مصالحی موثر در ستون‌های چوبی، پوشش‌ سقف‌های دوجداره خارجی و توفال‌سازی، در ساختن پنجره‌های ارسی و پنجره‌های ظريف با کارهای هنری مختلف گره سازی، قواره‌بری و غيره استفاده شده است.

در شیراز از اين سبک کار به طور معمول در ساخت درهای اماکن متبرکه، مقابر، منابر و از مشبک در پنجرهای منازل و کاخ‌ها و نرده‌ها استفاده می شده است. از ویژگی های شاخص گره چینی چوب در شیراز می توان به ظرافت و پرکاری آن اشاره کرد.از نمونه های شاخص گره چینی چوب در شیراز میتوان به مسجد نصیرالملک،ارگ کریم خانی، مدرسه خان،آستان مقدس شاهچراغ(ع) اشاره کرد.

انتهای پیام/