به‌گزارش میراث‌آریا، گوی‌های سنگی بزرگی در جزیره کوچک ایسلا دل کانو و دلتای دیکیس پیدا شده‌اند. پیش از این هم مجموعه‌ای از 300 سنگ کروی (پتروسفر) به جا مانده از فرهنگ دیکیس در همین منطقه کشف شده بود.
تمدن دیکیس در دره ریو گراند دترابا ظهور کرد، در آنجا سیستم‌های اجتماعی، اقتصادی و سیاسی پیچیده‌ای توسط مردم بومی برای اداره جامعه پایه‌گذاری شد.
در طول دوره چیریکی (بین 800 تا 1500 سال پس از میلاد)، بسیاری از سکونتگاه‌ها به جوامع بزرگ ساکن در اطراف زمین‌های آبرفتی رودخانه ترابا و شاخه‌های اصلی آن تبدیل شدند. آنها سازه‌هایی بزرگ با استفاده از تخته سنگ‌های لبه گرد، مناطق سنگفرش شده، گورستان و تپه‌های دایره‌ای و مستطیلی را با دیوارهای سنگی ساخته بودند.
دیکیس در این دوره به اوج توسعه فرهنگی رسید، با صنعتگران بومی که اشیاء سرامیکی، استخوانی و طلایی را به طور استادانه‌ای خلق کردند و گوی‌های سنگی را در مناطق مهم داخل سکونتگاه‌ها قرار دادند. این گوی‌های سنگی همچنین در ردیف‌هایی در میدان‌های عمومی یا در نزدیکی خانه‌های نخبگان حاکم یا سرداران قرار داده می‌شدند.
باستان‌شناسان موسسه ملی آنتروپولوژی و تاریخ (INAH) و موزه ملی کاستاریکا (MNCR)، برای کشف شش کره سنگی عملیات حفاری گسترده‌ای را آغاز کردند.
این تیم بر روی سایت باستان‌شناسی فینکا 6، واقع در کانتون اوسا در استان پونتارناس، متمرکز شد و اعلام کرد گوی‌های سنگی به دلیل تغییرات ناشی از ساختار سنگ، آسیب‌های ناشی از رطوبت و سیل‌ها و طوفان‌های استوایی تخریب شده‌اند.
ایزابل مدینا گونزالز از موسسه INAH گفت: «این عملیات شامل تمیز کردن و تثبیت سطوح سنگی از طریق استفاده از ملات ماسه آهکی غنی‌شده برای افزایش سختی و همچنین قرار دادن لایه‌های محافظ با ملات بود.»
خاویر فالاس از MNCR افزود: «این گوی‌ها با لایه‌هایی از بافت‌های زمینی، شن و ماسه دوباره دفن شدند. ما به اطمینان رسیده‌ایم که این کار امکان یکسان‌سازی دما و رطوبت را فراهم کرده و از تماس با اسیدیته خاک رسی و جلوگیری از رشد پوشش گیاهی در مجاورت جلوگیری می‌کند.»
*ترجمه: آناهیتا رشیدی
انتهای پیام/
