از اواخردوره تیموریه و آغاز دوره صفویه استفاده از نوع دیگری از کاشی معروف به کاشی خشتی یا هفت رنگ در تزئین بناهای گوناگون متداول شد. در اواخر دوره های تیموری و صفویه بتدریج تزئینات کاشی هفت رنگی جایگزین کاشی معرق کاری گردید. تحول و رواج کاشی هفت رنگ را تا حدودی می توان ناشی از دلایل اقتصادی و سیاسی دانست.

با توجه به اهمیت معماری سنتی  و کاشی کاری سنتی مخصوصا در معماری سنتی و احداث روزافزون بناهای مذهبی و غیر مذهبی در دوره صفویه معماران بر آن شدند که در تزئین بناهای گوناگون از شیوۀ تزئینی کاشی هفت رنگ بهره گیرند.

در موردکاشی هفت رنگ که شهرت بسیاری دارد می توان گفت که  از کاشی های خشت، یعنی چهارگوش نشأت گرفته و اندازه ی آن 15 در 15 سانتی متر است که در کنار یکدیگر قرار می دهند و نقش مورد نظر را روی آن رنگ آمیزی می کنند و به کوره برده، حرارت می دهند تا لعاب پخته شود. سپس از کوره خارج و بر دیوار نصب می کنند.

انتهای پیام/