نگاهی متفاوت به گردشگری/ آرامش در سفر سبز

زوج جوان مسافری در حالی که کوله‌پشتی حمل می‌کنند در خیابانی به آهستگی قدم می‌زنند؛ به ویترین مغازه، معماری ساختمان‌ها و اطراف خود با آرامش و دقت می‌نگرند. به عطرها، صداها و گویش‌ها توجه می‌کنند. چند خیابان آن‌طرف‌تر مرد میانسالی سوار بر دوچرخه به آرامی در حالی که به موسیقی گوش می‌دهد و شادی و رضایت از زندگی در چهره‌اش موج می‌زند، در حال رکاب زدن است. تجربه سفر در بستری آرام جریان دارد. این همان مفهمومی است که به آن «سفر سبز» یا «سفر آرام» گفته می‌شود. سفری که در آن هدف نه فقط رسیدن به مقصد بلکه لذت بردن از مسیر است.

میراث آریا - بیش از یک دهه است که در کشور‌های اروپایی به ویژه ایتالیا و آمریکای شمالی مفهوم سفر سبز رونق گرفته است. مفهومی که الهام‌گرفته از جنبش جهانی «غذای آرام» در مخالفت با فست فود است. با توجه به اینکه سفر سبز یا آرام به مسیرهای نزدیک و داشتن عمق و آرامش در سفر معطوف می‌شود استان البرز با دارا بودن جاذبه‌های طبیعی زیبا و شهرستان‌هایی چون طالقان می‌تواند فرصتی ارزشمند در این زمینه به خصوص برای شهروندان تهرانی که فاصله کمی با استان البرز دارند، باشد. 

مسافرت سبز در برابر مفهوم «مسافرت سریع» ایجاد شده است. شعار سفر سبز آن است که به جای اینکه در طول سال چند روز به مسافرت راه دور بروید، هر هفته به مسافرت راه نزدیک بروید. در این مسافرت، از وسایل نقلیه‌ای استفاده می‌شود که گاز دی اکسید کربن کمتری تولید می‌کنند و در آن تجربه و عمق سفر مهم‌تر از سرعت سفر است. در واقع مسافرت آرام یک سبک مسافرت نوین تلقی می‌شود و یکی از عناصر توسعه پایدار است که در برنامه پنج ساله چهارم بر لزوم آن تأکید شده است.

در مسافرت سبز بازدید از یک یا دو سایت گردشگری در یک روز کفایت می‌کند، زیرا بازدید از سایت‌های گردشگری متعدد به‌صورت فشرده در بازه زمانی کوتاه مدت به گردشگر تجربه و نگرش سطحی می‌دهد. به عبارت دیگر گردشگر در سفر سبز سعی نمی‌کند همه چیز را در مقصد ببیند. تعداد عکس‌ها و فیلم‌های گرفته شده از سفر کمتر است. به موجب یک تحقیق عکسبرداری یا فیلمبرداری از یک منظره زیبا آن را کمتر در حافظه بیننده ثبت می‌کند تا در مقایسه با شخصی که مستقیماً به آن منظره طبیعی نگاه می‌کند و از آن لذت می‌برد. در مسافرت سبز سهم مسافر از زیبایی‌های محیط بیشتر است. در این سبک سفر تا حد امکان به جای اقامت در هتل و صرف غذا در رستوران در اقامتگاه‌های بوم‌گردی یا خانه‌های محلی سکونت انجام می‌شود و از طریق تهیه مواد خام از بازارهای محلی و طبخ آن در منزل، لذت و تجربه سفر افزایش می‌یابد. 

در مسافرت سبز قرار نیست مسافر فشار و استرس داشته باشد، بلکه میان مبدأ و مقصد سراسر آرامش و رضایت خواهد بود. در مقابل مسافرت سریع بر این باور مبتنی است که وقت طلاست. این مفهوم که «انجام تعداد زیادی از کارها در مدت زمان کم تضمین‌کننده موفقیت است» توسط فلاسفه به چالش کشیده شده است، چرا که سرعت سفر از کیفیت آن می‌کاهد. مسافرت سریع سفر ناقصی است چرا که مسافر جزئیات را از دست می‌دهد.

 مسافرت سریع برگرفته از سبک زندگی سریع و ارمغان مدرنیته است. اشخاصی که سریع زندگی می‌کنند ذهن خود را به استرس عادت داده و ذهن آن‌ها همواره نیاز به محرک‌های قوی دارد. به عبارت دیگر همان شادی و لذتی که یک مسافر سبز از دیدن یک تابلو نقاشی در خود حس می‌کند، شخصی که اسیر زندگی سریع و مدرن شده با قوی ترین محرک‌ها مانند جار و جنجال و رانندگی دیوانه‌وار یا گوش دادن به موسیقی تند با صدای بلند ممکن است تجربه کند. زندگی و مسافرت سریع در واقع برگرفته از فرهنگ مصرف‌گرایی است. برخی مسافرت سریع را «مسافرت انبوه» می‌نامند که در واقع هدف از آن جذب حداکثری گردشگر است. این همان چیزی است که بدان «صنعت گردشگری» گفته می‌شود. هنگامی که توریسم تبدیل به صنعت می‌شود زنجیره‌ای از کسب و کارها درصدد برمی‌آیند تا انواع محصولات و خدمات مورد نیاز توریست را فراهم کنند.

سفر سبز در راستای محلی‌گرایی و توسعه پایدار است. در سفر آرام شما تفاوت‌های فرهنگی و محیطی را می‌بينيد، در حالی که در سفر سریع شباهت بین مقاصد گردشگری دیده می‌شود.

نکته حائز اهمیت آن است که برخی گردشگران به دلایلی عناصری از سفر سریع را با سفر سبز در می‌آمیزند، مانند گردشگری که به دلیل مسائل بهداشتی و شرایط خاص بدنی خود ناگزیر است در یک هتل مدرن اقامت گزیند، اما همین گردشگر سعی می‌کند در طول سفر خود بیشتر از دوچرخه یا موتور سیکلت برقی استفاده کند. به عبارت دیگر گردشگری سبز دارای طیف‌های متفاوتی است.

برخی نویسندگان در دهه 90 میلادی پیش‌بینی می‌کردند که بر تعداد مسافرت‌های بین‌المللی راه دور در 20 سال آینده اضافه خواهد شد، مانند مسافرت از اروپا به شرق آسیا، اما با بررسی رفتار گردشگران، محققان به این نتیجه رسیدند که مسافت سفرها رو به کاهش است و امروزه در برخی کشورها مانند چین، هندوستان و برزیل بیش از 80درصد مسافرت‌ها داخلی‌ هستند. باید توجه داشت که بیشتر مسافرت‌های بین‌المللی نیز به مقصد کشورهای همسایه صورت گرفته‌اند. به عبارت دیگر مسافت سفرها کوتاه‌تر شده است که نتیجه آن استفاده و وابستگی کمتر به سوخت‌های فسیلی است.

سهم گردشگری جهانی از تولید گازهای گلخانه‌ای 5درصد است که عمدتاً توسط هواپیماها، اتومبیل‌ها و کشتی‌های کروز صورت می‌گیرد. .هر چند به ظاهر 5درصد سهم ناچیزی است، اما این مقدار بیش از تولید گاز دی اکسید کربن توسط کل ساختمان‌های تجاری جهان است. قطعاً برای حل مشکل گازهای گلخانه‌ای سفر سبز نوش دارو محسوب نمی‌شود اما حتی کاهش 1درصد تولید این گازها می‌تواند برای به تعویق‌افتادن فجایع زیست محیطی موثر واقع شود. 

مفهوم سفر سبز نیاز به فرهنگ‌سازی دارد، چرا که با رونق اقتصادی کشورهای پرجمعیت جهان مانند چین و هندوستان استفاده از اتومبیل شخصی افزایش خواهد یافت.

انتهای پیام/

انتهای پیام/

کد خبر 14020211537431

برچسب‌ها