میراث آریا: ظرفیت‌های همه جانبه گردشگری سیستان و بلوچستان، شامل جاذبه‌های دیدنی طبیعی، تاریخی، مذهبی و فرهنگی چندسالی است که به واسطه رسانه‌های نوظهور بسیار بیشتر شناسایی شده است، اما با این وجود قطعاً همچنان ظرفیت‌های گردشگری ناشناخته و منحصر به فرد فراوانی همچنان در این استان ناشناخته مانده است که نیاز به مدت‌ها قلم فرسایی دارد.
سیستان و بلوچستان چند سالی است که به واسطه امنیت پایدار و نیز وجود جاذبه‌های طبیعی و تاریخی فراوان میزبان میهمانانی از سراسر کشور است این استان حدود ۱۱٫۵ درصد کل وسعت ایران اسلامی را به خود اختصاص داده است و به «هندوستان کوچک» نیز معروف است.
در این استان علاوه بر طبیعت متنوع به واسطه وجود دو قومیت اصیل سیستانی و بلوچ با آئین‌های متفاوت و زیبایی هم روبه رو می‌شوید که به واسطه فرهنگ غنی هر کدام دارای دارای جذابیت‌های فراوانی است.
از تنوع فوق العاده آب و هوایی سیستان و بلوچستان که بگذریم کاشت و تولید انواع محصولات کشاورزی گرمسیری، نیمه گرمسیری و سردسیری چون موز، انبه، پاپایا، مرکبات، سیب، آلو، انار، زردآلو و انگور و غیره از دیگر توانمندی‌ها هندوستان کوچک ایران است.
علاوه بر اینها سیستان و بلوچستان به دلیل تاریخ کهن خود جاذبه‌های تاریخی متعددی دارد که از معروفترین آنها می‌توان به شهر سوخته در شمال و قلعه ناصری در جنوب این استان اشاره کرد.
اما از همه این مسائل که بگذریم این گزارش فقط راجع به یک جاده حدوداً ۱۰۰ کیلومتری از این استان زیبا است و آن هم جاده ساحلی چابهار تا بندر گواتر است، شهرستان چابهار با وجود آب و هوای معتدل در چهار فصل سال یکی از کانون‌های مهم گردشگری است.
البته بندر چابهار به دلیل قرار گرفتن در کنار اقیانوس هند و دریای عمان و وزش بادهای موسمی (مونسون) در فصل تابستان به خصوص ما ههای مرداد و شهریور هم آب و هوایی مناسب دارد.
از سوی دیگر چابهار به عنوان تنها بندر اقیانوسی کشور با صدها مکان گردشگری و تفریحی و امکان استفاده از ورزش‌های آبی و ساحلی یکی از بکرترین مناطق ساحلی کشور محسوب می‌شود.
مراجعه به پلاژ ساحلی «تیس» در محدود روستای «تیس» چابهار، اسکله صیادی هفت تیر، پارک‌ها و فضای سبز ساحلی دریای کوچک و ماهیگیری در اسکله قطعاً می‌تواند اوقات خوشی را برای گردشگران و بازدیدکنندگان به همراه داشته باشد اما جذابیت‌های چابهار به اینجا ختم نمی‌شود، در قسمت جنوبی این شهر ساحلی صخره‌ای به نام «دریا بزرگ» قرار دارد که روزانه صدها گردشگر از آن بازدید می‌کنند.
این ساحل با وجود صخره‌های بزرگ در تابستان به دلیل وزش بادهای موسمی به یکی از جذابترین مکان‌های گردشگری چابهار تبدیل می‌شود زیرا در این فصل ارتفاع موج در کنار صخره‌ها به ۴ متر نیز می‌رسد.
اما موضوع گزارش ما تازه شروع می‌شود زیرا بعد از دیدین ساحل زیبای «دریا بزرگ» مسیر ١٠٠ کیلومتری را در زیباترین ساحل دنیا تجربه خواهید کرد.
جاده ساحلی «چابهار - گواتر» شگفت‌انگیزترین جاده ایران
مسیر جاده ساحلی‌ای که از چابهار تا بندر گواتر ادامه دارد، حدود ۱۰۰ کیلومتر است. این جاده ساحلی یکی از خاطره انگیزترین جاده‌های دنیاست زیرا در طول مسیر با ساحل‌های صخره‌ای با ارتفاع بیش از ١٠٠ متر، سواحل ماسه‌ای، تالاب صورتی، درخت انجیر معابد، کوه‌های مریخی و… روبه رو می‌شوید.
روستای «رمین» یکی از اولین جاذبه‌های گردشگری جاده ساحلی «چابهار - گواتر» است. اگر اهل شنا و ساختن مجسمه‌های ماسه‌ای و شنی هستید پیشنهاد می‌کنیم حتماً توقفی در ساحل ماسه‌ای رمین داشته باشید. این روستا یکی از روستاهای بزرگ چابهار واقع در دهستان «کمبل سلیمان» بخش مرکزی این شهرستان است.
روستای «رمین» در ۷ کیلومتری بندر چابهار از نزدیک ترین روستاهای صیادی به این شهر است که از سمت شرق از طریق جاده ساحلی بنادر صیادی بریس، پسابندر و خلیج گواتر را به شهر منتهی می‌سازد.
روستای رمین از شمال به کوه‌های روستای تیس کوپال، از غرب به چابهار و از جنوب به دریای عمان محدود می‌شود. خور قدیم، نوار ساحلی «کلات رود» که از یک طرف به دریا و از طرف دیگر با صخره‌های بسیار و ماسه‌های طلایی به تالاب لیپار منتهی می‌شود، که این موراد تنها بخشی از جاذبه‌های طبیعی این روستا به شمار می آیند.
بندر ماهیگیری رمین یکی از مهم‌ترین بنادر ماهیگیری سواحل مکران است که در آن صیادان زیادی مشغول تخلیه صید از لنج‌های فراساحلی خود هستند، دیدن صیادانی که از دریاروی دو یا سه‌ماهه خود برگشتند و در حال تخلیه لنج‌های فراساحل خود با ظرفیت ۵۰ تا ۷۰ تن ماهی هستند به‌همراه شنا، دویدن و ساختن مجسمه‌های ماسه‌ای در ساحل ماسه‌ای رمین قطعاً خالی از لطف نیست.
تالاب لیپار، تالابی که رنگ‌دریا در آن صورتی است
پس از عبور از روستای «رمین» در سمت راست جاده ساحلی «چابهار - گواتر» به یک دریاچه صورتی برخورد می‌کنید که یکی از جاذبه‌های منحصربه‌فرد طبیعی کرانه دریای عمان است، که فقط ۴ نمونه مشابه از آن در جهان وجود دارد.
تالاب «لیپار» یکی از جاذبه‌های اعجاب‌انگیزی که در امتداد جاده ساحلی «چابهار - گواتر» به چشم می‌خورد، در این تالاب رنگ آبی، آب در ماه‌هایی از سال صورتی است چراکه وفور مواد آلی و معدنی به همراه جریانات دریایی حاصل از طوفان‌های مونسون موجب افزایش بیش‌ازحد پلانکتون‌های گیاهی می‌شود و همین فعل‌وانفعالات رنگ آب را تغییر می‌دهد.
این پدیده منحصربه‌فرد در ماه‌های بهمن، اسفند، فروردین، شهریور و مهر دیده می‌شود و اگر کمی اهل گشت‌وگذار و ماجراجویی باشید می‌توانید پرندگانی چون فلامینگو، کشیم، حواصیل سفید و خاکستری را هم در این تالاب شگفت‌انگیز مشاهده کنید.
به مریخ بروید
سپس در ادامه این جاده دوباره چشم مان به سواحل زیبای دریای عمان می‌افتد و کم کم در میانه‌های جاده به کوه‌های مریخی می رسیم، حالا در جاده‌ای هستید که از یک سو کوه‌های مریخی با رنگ رویایی خود شما را احاطه کرده اند و در سوی دیگر منظره خیال انگیز ساحل و دریا و ماسه‌های سرخ با درختچه‌های بیابانی به چشم تان می‌خورد.
کوه‌های مریخی مناظری از کوه‌های فضایی را برای انسان تداعی می‌کنند، جنس رسوبی آنها و همچنین فرسایش خاص کوه‌ها موجب ایجاد شیارها و تراش‌های زیبایی در آنها شده است که گویی نقاشی ماهر آنها را به تصویر کشیده است.
کوه‌های مریخی رنگی میان طوسی و سفید دارند و با تغییر نور در روز، رنگ‌های متفاوتی به خود می‌گیرند. قدمت این کوه‌ها به ۴ تا ۵ میلیون سال قبل باز می‌گردد و رشته کوهی را تشکیل می‌دهند که ده‌ها کیلومتر به سمت شرق امتداد دارد.
جالب‌ترین نکته این کوه‌ها، سختی و مقاومت آن هاست به گونه‌ای که برای بالا رفتن از آنها باید تجربه صخره نوردی داشته باشید؛ ارتفاع کوه‌های مریخی در نقاط مختلف متفاوت است به‌گونه‌ای که در برخی نقاط به ۵ متر و در مناطق دیگر تا ۱۰۰ متر می‌رسد؛ همچنین انواع فسیل‌های حیوانات دریایی در این کوه‌ها قابل‌مشاهده است که نشان از زیرآب بودن این منطقه در سال‌های دور دارد.
بعد از گذر از کوه‌های مریخی به بندر زیبای «بریس» می رسیم، این بندر ارتفاعات صخره‌ای منحصر به فردی را دارد که در پایین این ارتفاعات یک اسکله صیادی با ده‌ها قایق و لنج صیادی به چشم می‌خورد این بندر از فراز صخره‌ها شبیه شبه‌جزیره‌ای است که نگاه هر بیننده‌ای را به خود جلب می‌کند.
بندر «بریس» بندری با قدمتی ۲۰۰ ساله است که صیادی در آن حرف اول و آخر را می‌زند و ماهی‌گیرها تورهایشان را در کنار بندر پهن می‌کنند و دسترنج‌شان را از آن جدا و توی سبدها می‌اندازند.
از مهم‌ترین قابلیت‌های خدادادی بریس، مناظر بدیع و اسکله منحصربه‌فرد آن است که می‌تواند نقش بسزایی در جذب گردشگران داشته باشد. با فاصله نچندان دور به بندر زیبای «پسابندر» می رسیم که آخرین نقطه سرزمینی کشور است.
«پَسابَندر» یکی از روستاها و بندرهای شهرستان چابهار است که در کناره خلیج «گواتر» و در محدوده‌ای نزدیک به مرز پاکستان قرار دارد، شهر «جیوانی» پاکستان روبروی پسابندر و در آن سوی مرز قرار گرفته‌است و در نزدیکی پسابندر جزیره‌ای به نام مرجان واقع شده که از زیستگاه‌های شاه‌میگو است.
البته اگر تمایل به دیدن بازی دلفین‌ها دارید و جنگل‌های زیبا حّرا رو می‌خواهید ببینید حتماً به «گواتر» در فاصله ١٠کیلومتری پسابندر سفر کنید گواتر طعبیت دست نخوره ای دارد و کاملاً سنتی بجا مانده است قایق سواری و شنا در سواحل ماسه‌ای «گواتر» طعم سفرتان را دو چندان می‌کند.
در خلیج گواتر علاوه بر جنگل‌های زیرآب رفته حرا، لاک‌پشت سبز، سارگپه و عقاب و دلفین به چشم می‌خورد البته مهم‌ترین جانوری که در منطقه به چشم می‌خورد بزرگ‌ترین خزنده ایران «گاندو» یا تمساح کمیاب پوزه‌کوتاه ایرانی است.
اگر قصد طبیعت گردی دارید حتماً به منطقه زیبای «دشتیاری» سفر کنید، دشتیاری منطقه‌ای وسیع در شرق شهر چابهار است که در حاشیه دو رود بزرگ سیستان و بلوچستان (رودخانه سرباز و کاجو) واقع شده است و تنها زیست گاه تمساح پوزه کوتاه ایرانی است.
جدای از همه این مسائل همزیستی مسالمت آمیز شیعه و سنی در سیستان و بلوچستان و مهربانی و محبت و میهمان نوازی آنان از نکات بسیار جالبی است که نظر بسیاری از گردشگران را طی این سال‌ها به خود جلب کرده است و از نظر طبیعی نیز اگر به این استان که بیش از ۱۱ درصد از مساحت کشور عزیزمان را به خد اختصاص داده سفر کنید تنها در طول یک جاده ۱۰۰ کیلومتری می‌توانید شاهد این همه زیبایی و شگفتی طبیعی باشید.
انتهای پیام/
نظر شما