آغاز خوشنویسی در ایران را می‌توان همراه با تغییر خط کوفی در اثر ذوق و اندیشه ابرانی دانست با ادامه روند تغییر و تحول و تلفیق خط روش‌های مختلفی توسط هنرمندان ابداع شد و در خط نستعلیق، خوشنویسی به اوج زیبائی خود رسید. در این خط هنرمندان بسیاری فعالیت کرده‌اند که در راس تمام آنها استاد" میر عماد حسنی سیفی قزوینی" قرار دارد که این هنر را به اوج زیبائی و شکوه خود رساند. در طی سالهای متمادی قزوین یکی از مراکز مهم خوشنویسی در کشور بوده است به‌طوری‌که قزوین را مهد هنر خوشنویسی میدانند.