علیرضا ایزدی، مدیرکل ثبت حریم و آثار و حفظ و احیا میراث معنوی و طبیعی در یادداشتی نوشت: اگر چند سال پیش ارتباط این سه عنصر را از خود من می‌پرسیدند اتصال و ارتباط آنها برایم یک اتصال بی معنا و غیر ممکن بود؛ حداقل در جامعه ایرانی. امروز جامعه ایران که از تلاطم های گوناگون گذشته فارغ از کم و زیادها دارای سواد اجتماعی و فرهنگی شده و این سواد که بخش عمده‌ای از آن به واسطه گردش و چرخش اطلاعات اتفاق افتاده است؛ زمینه رشد، گهگاه توقف و در بعضی موارد انحطاط را فراهم ساخته که هم شما خواننده عزیز مصادیق آن را به خوبی می‌دانید و هم مجال پرداختن به آن در این فرصت اندک میسر و میسور نیست.

در مجموع، عناصر میراث فرهنگی در قالب آثار ملموس و ناملموس  به خوبی می‌تواند با هویت بخشی به فعالیت‌ها و اقدامات فرهنگی ما با الصاق پیوست فرهنگی به آنها به نوعی موجبات اصالت بخشی به آن‌ها را فراهم سازد، جامعه جوان امروز ایران متاسفانه به واسطه انقطاع‌های خواسته یا ناخواسته پیش‌آمده سده اخیر در بسیار از بزنگاه‌های تاریخی خود، بیش از هرچیزی هویت فرهنگی خویش را ازدست داده است و قطعاً اگر عناصر ارزشمندی همچون زبان فارسی، تفکرات ملی و میهنی و باورهای ریشه‌دار و اصیل دینی نبود، چه بسا بسیاری از ارزش‌های اجتماعی، دینی و میهنی خود را به باد فراموشی سپرده بود.

بی شک آنچه که بخش سنگین این مبارزه فرهنگی را در مقابله با نسیان و تهاجم فرهنگی به دوش می‌کشد، مجموعه عناصری است که آنها را در قالب میراث فرهنگی کشور عزیزمان می‌شناسیم و دوام  و قوام فرهنگ ایرانی اسلامی ما را رقم می‌زند. در این بین ارتباط عنصر شادی و عناصر میراثی ارتباطی ریشه‌دار، اصیل و اتفاقاً دارای هویت‌های دینی و میهنی است.

آنچنان که پیش از اسلام و به استناد کتیبه‌های متعدد به‌جا مانده از آن عصر و زمان؛ خدای را به خاطر خلق شادی سپاس می‌گویند، و جشن‌های متعدد شکرگزاری با همین هدف در برهه‌های مختلف زمانی، تاکیدی است برای نهادینه کردن فرهنگ شکرگزاری و شادی در جامعه ایرانی که از این رویدادهای متعدد می‌توان به سده، مهرگان و تیرگان اشاره کرد.

البته و صد البته با ظهور و پذیرش اسلام در راستای همان تاثیرات متقابل مورد تاکید بزرگان، این رویدادها جلوه‌ای دیگر یافت و با فراز و نشیب بسیار مواجه شد که می‌توان نوروز را یکی از عناصر قدرتمند این تلاقی مبارک نام برد؛ اما چهارشنبه‌سوری به جهت عدم توجه به پیوست‌های ارزشمند فرهنگی به ورطه فراموشی و تغییر نامیمون سپرده شد.

از نگاهی دیگر، بر پایه احادیث و روایاتی که تاکید بر بشّاش و شاد بودن آدمی به عنوان یک شاخصه برای انسان‌های مومن دارند، جشن‌ها و شادمانه‌های جدیدی در قالب جشن‌های دینی و ملی ایرانی شکل گرفت. اما واقعیت انکار ناپذیر این است که جامعه ایرانی، نخبگان و ... هنوز نتوانسته‌اند تعریفی از شادی را ارائه بدهند و گهگاه شاهد اتفاقاتی هستیم که زیبنده جامعه تمدن‌ساز ایرانی نیست.

افراط و تفریط و فاصله گرفتن از تفکر اعتدال‌محوری که شیعه شهره به آن بوده و هست، شاید بزرگترین مانع تعریف درست از شادی، حدود و مؤلفه‌های آن باشد و اتفاق بد رخ داده در این بین قدرت و قوت گرفتن سلیقه شخصی است که گهگاه برای جامعه هزینه‌بردار هم بوده است و بی‌شک پرداختن به این موضوع هم مجالی مفصل می‌طلبد.

اما همه ما بخوبی می‌دانیم که شادی و نشاط اجتماعی موجبات افزایش مشارکت اجتماعی را فراهم می‌سازد و بی‌تردید کاهش ناهنجاری‌های اجتماعی را رقم می‌زند. جامعه جوان ایران که به دلایل گوناگون درحال گذر از دوران جوانی است، گهگاه شاهد کاهش مشارکت‌های اجتماعی هستیم، نیازمند تغییر نگاه‌ها برای افزایش هم‌افزایی‌ها در موارد متعدد است. 

امروز بایستی بیش از هرزمان دیگر بدانیم که توسعه پایدار و رسیدن به آن مستلزم داشتن عناصر و مؤلفه‌های متعددی است.

قطعاً مشارکت مردمی اصلی‌ترین عنصر برای رسیدن به توسعه پایدار است و مشارکت مردمی در تقویت و ارتباط مردم با کلیه سطوح اقشار جامعه و دولت شکل می‌گیرد، بی‌شک این مهم در یک جامعه سالم و قطعا شاد رخ می‌دهد. پس بایستی بکوشیم تا شادی را نهادینه وامید رادر جامعه تزریق کنیم که امید، یقیناً در جامعه شاد بیشتر و پررنگ‌تر نمود پیدا می‌کند.

نگاهی به سر تیتر این مرقومه که تقدیم حضورتان می‌شود، باهدف ایجاد یک پویش و حمایت از تفکر نکته‌سنجی است که در بیانات چند ماهه اخیر جناب آقای مهندس ضرغامی، وزیر محترم میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی و جناب آقای دکتر دارابی قائم‌مقام محترم وزیر و معاون میراث فرهنگی کشور جمهوری اسلامی ایران، بارها و بارها بیان شده است.

در تقویم، هفته پیش رو، هفته میراث فرهنگی است و اتفاقاً در بسیاری از رویدادها و برنامه‌های این هفته پرداختن به این عنصر یعنی شادی با هدف حفاظت و حراست، معرفی و آموزش امیدآفرینی و شادی آفرینی در جامعه ایرانی تاکید شده است، در حقیقت این هفته با این نگاه مجالی است تا با معرفی میراث فرهنگی در تمامی ابعاد و اشکال آن ضمن امیدآفرینی بتواند پلی قدرتمند و استوار برای رسیدن به توسعه و تمدن سازی جامعه ایران اسلامی بسازد.

بیایید ماهم همنوا با اهداف این هفته، تاکید بر شادی اصیل و ناب جامعه باصلابت ایرانی در تحقق این هدف که بایستی یک جامعه و تمدن ناب را بسازیم، همراه و همدل باشیم.

انتهای پیام/