علیرضا عسکری چاوردی باستان شناس؛مدیر پایگاه میراث جهانی تخت جمشید در یادداشتی نوشت: کسب کمال کن که عزیز جهان شوی، جمله ای آرمانی برای نامیرائی فضل، ادب و دانش که زینت بخش دانشگاه علامه اقبال لاهوری در پاکستان است. محصول تاریخ ایران فضل، ادب، حکمت و دانش است و هر آنکس که به این درجه رسید فاضل و حکیم است.

باید که جمله جان شوی تا لایق جانان شوی؛ سلطان سلطانان شوی در ملک جاویدان شوی بالاتر از کیوان شوی؛ نه که هر چه در جهانست نه که عشق جان آنست، جزء عشق هر چه بینی همه جاودان نماند؛ ره آسمان درونست پر عشق را بجنبان، پر عشق چون قوی شد غم نردبان نماند (حضرت مولانا). جاودانگی کمال است و کمال کسب دانش و فضل.

میراث فرهنگی خود کمال و جاودانگی است زیرا که بنیان آن بر فضل، هنر و حکمت استوار شده است. جاودانگی در میراث فرهنگی کمال عشق به میراث فرهنگی است. آنها که جاودانه شدند لایق جانان میراث فرهنگی شدند.

میراث فرهنگی دارای اصل و جوهره ای است که شناخت آن نیاز به اجتهاد دارد. پایه اجتهاد در فلسفه حکمت هنر است و بن مایه آن در میراث فرهنگی درک فلسفه هنر ایرانی و اسلامی است. فراتر از ابعاد هویتی میراث فرهنگی، شناخت حکمت آسمانی فلسفه میراث فرهنگی مقدم است. ابعاد وجودی آن مبنای فضلیت بر حکمت و مبانی تعالی آن درک وجودی نظم هنری هستی است.

قلم زدن در میراث معنوی به عنوان روح تمدنی یک سرزمین، مقدم بر قدم زدن در میراث تمدنی یک سرزمین است زیرا که ساحت درک میراث تمدنی به فهم حکمت و فلسفه و ادب نیاز دارد. تاریخ ادبیات و هنر ایران روح میراث تمدنی ایران زمین است که در تاریخ سرزمین این کشور بسیاری از شاعران، ادیبان، دانشمندان و فلاسفه با درک میراث فرهنگی خود را جاودانه ساختند زیرا بنیان میراث فرهنگی درک حکمت هنر است.

چهره های ماندگار میراث فرهنگی ایران ره آسمان را از درون خود سرشتند تا به کمال رسیدند. اصطلاح نامیرائی در ایران باستان و یا جاودانگی در ایران عصر اسلامی هر دو اصطلاح دارای بنیان حکمت است و رسیدن به کمال بر طریق تربیت نفس است تا قوی شوی. آنان که محیط فضل و آداب شدند، در جمع کمال شمع اصحاب شدند (خیام). قوی زیبای درون پرواز خواهد کرد و روح جاودان خواهد ماند؛ میراث فرهنگی روح جاویدان تمدن این سرزمین است. 

انتهای پیام/