مسعود زارعیان مستندساز در گفت‌وگو با خبرنگار میراث آریا درباره مدرسه مستندسازی «حقیقت» و ضرورت آموزش در سینمای مستند گفت: اگر از مسائل صنفی، امنیت شغلی و... عبور کنیم شاید مهم‌ترین خلائی که این سال‌های اخیر در سینمای مستند حس می‌شود، بحث آموزش باشد. در سال‌ها و ادوار گذشته جشنواره «سینماحقیقت» تکاپوها و تلاش‌هایی برای برگزاری کارگاه‌های آموزشی با حضور اساتید خارجی و داخلی، چاپ نشریات و مقالات را شاهد بودیم، اما چند سالی‌ست که اینگونه مباحث از نظر افتاده‌اند که شاید قرار بود اتفاق مبارک برگزاری مدرسه مستند حقیقت، رقم بخورد.

او ادامه داد: اگرچه به طور کلی آموزش در سینمای مستند ما نقصان‌های جدی داشته است، البته تلاش‌های بسیاری در این زمینه، به خصوص از سوی مرکز گسترش سینمای مستند، تجربی و پویانمایی با چاپ کتاب‌ها و نشریات انجام شده است که مورد نیاز جامعه هنرمندان بود اما با همه این تلاش‌ها باز هم جای یک سری آموزش‌های درست و استاندارد خالی‌ست. در سینمای مستند ما با فقدان آموزش، منابع و اساتیدی که کارکشته، باسابقه و باتجربه باشند، دانش کافی و مهارت انتقال آن را داشته باشند، روبه‌رو هستیم که امیدوارم در مدرسه مستند حقیقت شاهد آن باشیم تا مقداری خلاء آموزشی این نوع از سینما پر شود.

به گفته زارعیان، پیوستن استعدادهای جوان به خیل مستندسازان و فیلمسازانی که طی سال‌ها، بدنه سینمای مستند را برای حضور با کیفیت آن‌ها شکل داده‌اند، نیازمند آموزش است.

کارگردان «غیر مسکونی» درباره لزوم برگزاری کارگاه‌های آموزشی طی جشنواره «سینماحقیقت» در کنار مدرسه مستند حقیقت، خاطرنشان کرد: مدرسه مستند حقیقت یک ساختار و ایده اجرایی مستمر است چون هرچه در دوره برگزاری جشنواره، کارگاه‌های آموزشی برپا کنید یا نشریات مرتبط با جشنواره را به چاپ برسانید، یک دوره موقف خواهد بود و باز هم استعدادها رها می‌شوند، تا سال بعد باز هم در طول برگزاری جشنواره «سینماحقیقت» در کنار یکدیگر قرار گیرند.

این مستندساز افزود: همچنین در مدرسه مستند همچون دیگر مدارس، یک کار پایه‌ای شکل می‌گیرد مخصوصا اگر هنرجویان دسته‌بندی‌ شوند و برای‌شان برنامه‌ریزی حرفه‌ای انجام شود. در این صورت هنرجویان می‌توانند پله پله مسائل مورد نیاز را بیاموزند و ارتباط‌شان هم با مجموعه قطع نشود اما در کارگاه‌های آموزشی همه شرکت می‌کردند و هیچ دسته‌بندی وجود نداشت، در نهایت هم هیچ ارزیابی صورت نمی‌گرفت و شرکت‌کنندگان نمی‌دانستند که سال بعد در چه سطحی قرار دارند. به طور کلی برگزاری کارگاه‌های آموزشی، تنها برای مدارج بالا لازم است و مثل مدارج علمی می‌ماند مثلا شما اگر دکتری داشته باشید، دیگر قرار نیست که آموزش‌های دیپلم و سیکل را دربرگیرید بلکه استاد در کنار شما قرار می‌گیرد و مباحث پیشرفته عینی، عملی و به نوعی فوت کوزه‌گری را با شما به اشتراک می‌گذارد.

او با اشاره به آنلاین برگزار شدن مدرسه مستند حقیقت و امکان یادگیری برای همه علاقه‌مندان حاضر در شهرستان‌ها، درباره اهمیت این مساله تاکید کرد: آموزش سینما به خصوص سینمای مستند، حتی در تهران که مرکز است، ضعف‌های جدی و بنیادین دارد و این خلاءها در شهرستان‌ها محسوس‌تر می‌شود، طبیعتا این مدرسه با وجود بُعد مجازی که دارد، می‌تواند این امکان را فراهم کند که همه علاقه‌مندان به سینمای مستند از سراسر ایران از آن استفاده کنند، سود ببرند و مثمر ثمر واقع شوند. در طول سال‌های اخیر عمده فیلمسازان موثر در سینمای مستند، غیر تهرانی بودند که نشان می‌دهد این بچه‌ها در شرایط سخت و کمبود امکانات، خودشان را به تهران می‌رسانند یا برای هدف‌شان بیشتر تلاش می‌کنند. نگاه‌ آن‌ها بسیار ستودنی‌ست و این آموزش آنلاین می‌تواند به این نگاه‌ها دامن بزند.

کارگردان «تجربه اربعین» در پایان درباره ویژگی‌های اساتید حاضر در این مدرسه مطرح کرد: نباید صرفا به پیشکسوتانی که اسم‌شان را شنیده‌ایم و به‌عنوان استاد شناخته می‌شوند، اکتفا کنیم. در نسل‌ جدید افراد بسیار موفقی داریم که در انتقال مفاهیم و دانش سینمایی موفق‌تر عمل می‌کنند. همچنین صرف اینکه کسی مدرک خاصی در دانشگاه خاصی دارد، ملاک کیفیت تدریس نیست، امر تدریس و ارتباط با هنرجو مهارتی برای انتقال مفاهیم است که بیش از این مدارک اهمیت دارد.

مدرسه مستندسازی حقیقت به همت مرکز گسترش سینمای مستند، تجربی و پویانمایی راه‌اندازی شده و در سه ترم، به آموزش آنلاین و حضوری مستندسازی می‌پردازد.

انتهای پیام/