حمید الماسی نیا فعال رسانه‌ای در یادداشتی نوشت: توسعه جمعیت در شهرهای ساحلی در دهه‌های اخیر و عدم توجه لازم به مسائل بهداشتی آن بخصوص در زمینه‌های دفع فاضلاب و تأمین آب شرب موردنیاز، معضلات فراوانی را برای سلامت مردم این مناطق و مردمی که برای گذراندن اوقات فراغت خود در ایام تعطیل به این نواحی سفر می‌کنند به وجود آورده است.

این درحالی است که رقم بالای مرگ و میر ناشی از غرق شدن در دریا و عوارض زیست محیطی این قبیل تفریحات، انتقادهای بسیاری را برانگیخته و تدبیری برای تنوع تفریحات مردم و بهره‌برداری اقتصادی بهینه اتخاذ نشده است.

در جنوب کشور چیزی تحت عنوان گردشگری دریایی وجود ندارد آنچه موجب رونق گردشگری در سواحل جنوبی کشور شده گردشگری ساحلی و ورزش‌های ساحلی است، همچنین معضل دیرینه‌ای به نام تعارض قوانین نیز پابرجاست؛ چراکه نهادها و اداره‌های نظارتی پرشماری در امر صدور مجوزهای لازم برای سرمایه‌گذاران گردشگری دخیل هستند و دولت تصمیمی جدی برای ایجاد یک نهاد تصمیم‌گیرنده و نظارتی عالی در حوزه گردشگری نگرفته است به باور کارشناسان، همین موضوع موجب شده سرمایه‌گذاران رغبتی برای حضور در این بازار سرمایه‌ای نداشته باشند.

به‌رغم تمام توانمندی‌ها و ظرفیت‌هایی که سواحل ایران دارد، متأسفانه اقدامی در راستای توسعه گردشگری اقدامی انجام نشده است. این در حالی است که کشورهای همسایه در سواحل شمال کشور و همچنین در جنوب که در ساحل خلیج فارس و دریای خزر به منظور مجهز و بهره‌برداری عظیمی به‌لحاظ گردشگری کرده‌اند.

به‌طور طبیعی هر کجا که سرمایه‌گذاری انجام شود، به رونق و توسعه گردشگری آن ناحیه منجر شده و توجه گردشگران را به خود جلب خواهد کرد. زمانی که توجه جمعیت به یک ناحیه معطوف شود، آلودگی‌های زیست محیطی را به‌عنوان یک عارضه در پی خواهد داشت. این مسئله به‌خصوص در مورد دریا به‌دلیل شرایط آن شدیدتر است. اگر به دریا و شرایط آن توجه نشود و سرمایه‌گذاری هدفمندی در این ناحیه صورت نگیرد، ورود آلاینده‌ها به آن روز به روز افزایش خواهد یافت و این منطقه را با بحران مواجه خواهد کرد. بنابراین به لحاظ حفاظت از محیط زیست نیز این سرمایه‌گذاری‌ها حائز اهمیت است.

آلودگی سواحل با فاضلاب انسانی می‌تواند سبب آلودگی آبزیان شود و این آلودگی از طریق مصرف مواد غذایی دریایی آلوده به آلاینده‌های میکروبی روده‌ای و یا تماس مستقیم به‌صورت خوردن آب دریا و شنا در آب آلوده به انسان انتقال پیدا می‌کند.

ورود زباله و خصوصاً پلاستیک به دریاها، یکی دیگر از تهدیدات جدی محیط زیست دریایی است. براساس تازه‌ترین برآوردها، چیزی حدود ۱۱ میلیون تن پلاستیک در بستر اقیانوس‌ها وجود دارد. به عبارت دیگر، در هر دقیقه حدود یک کامیون زباله پلاستیک وارد اقیانوس‌ها می‌شود. هرچند این آمارها در مقیاس جهانی است، اما آب‌های خلیج‌فارس سهمی قابل توجه از این مسئله دارد.

آسیب‌های آلودگی که به وسیله پلاستیک تنها به طبیعت و زندگی حیوانات ختم نمی‌شود و همچنان در سطح‌های دیگر زندگی بشر ادامه دارد. می‌توان گفت که در شهرهای ساحلی آلودگی دریایی از لحاظ اقتصادی نیز مشکلاتی به وجود می‌آورد و در دو بخش اصلی ماهیگیری و گردشگری تأثیر بسیار زیادی دارد. طبق اطلاعات و آمارهای موجود، و نگرانی جوامع از کیفیت غذاهای دریایی موجب شده است که تقاضای خرید محصولات دریایی کاهش بیابد و همچنین به علت کاهش رشد تعداد ماهی‌ها، حدود ۶۱.۷ میلیون یورو ضرر به صنعت ماهیگیری وارد می‌شود.

در حال حاضر، استان‌های ساحلی و دریایی کشور حتی یک پاسگاه محیط‌بانی دریایی هم ندارد و تقریباً می‌توان ادعا کرد که حتی گشتی هم در این زمینه نداشته است.

هرچند محیط زیست یک مقوله عمومی بوده و همه در آن سهیم بوده و وظایفی بر عهده دارند، اما بنظر می‌رسد استان‌های مهم و بزرگ ساحلی، نیازمند اطلاع‌رسانی زیست‌محیطی بخصوص دریای است. چراکه رخدادهای مختلف در حوزه محیط زیست دریایی در استان‌های ساحلی رخ داده می‌شود که نیازمند رسیدگی جدی و نظارت بر سواحل دریا است.

انتهای پیام/