به‌گزارش میراث‌آریا، سیدامیر سلیمانی رباطی بیان کرد: منزل تاریخی خزایی در محله میانده بافت تاریخی بشرویه قرار دارد که ویژگی‌های معماری سنتی و الگوهای معماری متاخر اسلامی در ترکیبی از ویژگی‌های بومی و برون‌آورد آن را در ردیف بناهای شاخصی قرار می‌دهد، همچنین ترکیب کلی این نوع ته‌رنگ با کالبد فضا به غیر از منزل خزایی در منازلی همچون فیاض بخش، ذبیحی، بی‌بی ملاعباس و نوع پوشش طاق ایوان‌ها نیز جدای از منازل تاریخی ذکر شده در بناهای عام المنفعه همچون مسجد میانده و حسینیه حاج علی اشرف قابل مقایسه است.
مسئول میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی شهرستان بشرویه افزود: زمانی که سبک‌های معماری بومی در ترکیب با معماری غیر بومی بشرویه در دوره صفوی به اعتلا می‌رسد شاخص‌ها و قالب‌هایی استاندارد در ساخت منازل تاریخی رایج می‌شود که تا دوره‌های پس از قاجار نیز ادامه دارد.
او تصریح کرد: در این دوران (صفوی تا افشار) با دو گونه معماری رایج در بشرویه مواجه می‌شویم که شاید طبقه اجتماعی و اقتصادی افراد تعیین کننده سبک و مدل خانه‌ها در وسعت، پیمون و سبک معماری باشد با این تفسیر که بناهایی مانند خزایی در گروه بناهای اعیانی و خانه‌های هم دوره دارای دو تا ۴ صفه با پیمون کوچک و سادگی کالبد به افراد معمولی تعلق داشته باشد.
سلیمانی رباطی ادامه داد: این بنا از دو صفه در محور شمالی- جنوبی، میانسرا، حوضخانه و فضاهای دارای کاربری مطبخ و انباری تشکیل شده است که میانسرا با ترکیب حوض میانی و دیوارهای دارای قاب‌بندی فضا را از یکنواختی خارج کرده است که از ویژگی‌های مهم آن باید به پوشش طاق و تویزه‌ای ایوان‌ها اشاره کرد.
او اظهار کرد: در جریان عملیات کف‌برداری حوضاب قدیمی میانسرا، تن‌بوشه‌های انتقال آب منتهی به حوضخانه و حوضاب میانسرا آشکار شد که اهمیت، موجودیت و جایگاه شبکه‌های آبرسانی درون بافت و یا درون منازل تاریخی را روشن می‌کند.
مسئول میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی شهرستان بشرویه در پایان گفت: در سنوات گذشته از محل اعتبارات مرمتی پایگاه بافت تاریخی عملیات آواربردای، استحکام بخشی، تراش‌اندود فرسوده واندود مجدد تعدادی از اتاق‌ها و بام‌سازی انجام شد و هم اکنون با هزینه مالک، بنا در حال مرمت است که پیش‌بینی می‌شود در سه ماهه اول سال ۱۴۰۴ درقالب اقامتگاه بوم‌گردی به بهره‌برداری رسد.
انتهای پیام/
نظر شما