به گزارش میراث‌آریا، شنبه دوم فروردین ماه ۱۴۰۴ همزمان با سالروز شهادت مولی الموحدین حضرت علی(ع) و با حضور زائران و مجاوران حرم رضوی آئین سنتی چهارپایه‌خوانی همراه با سخنرانی حجت‌الاسلام عابدینی در رواق امام خمینی (ره) برگزار شد.

در ابتدای این مراسم معنوی، حجت‌الاسلام عابدینی به بیان فضائل‌امیرالمؤمنین علی (ع) پرداخت و گفت: امام حسن مجتبی (ع) درباره شهادت پدر بزرگوارشان اینگونه می‌فرمایند: امروز، مردی به شهادت رسید که هیچ‌کس از پیشینیان به پای او نرسید و هیچ‌یک از آیندگان نیز به مقام او نخواهد رسید.

او در ادامه سخنان با اشاره به اظهارات دانشمندان اهل سنت درباره جایگاه حضرت علی (ع) بیان کرد: ابن ابی‌الحدید در شرح نهج‌البلاغه می‌نویسد، چه بگویم درباره مردی که دوستانش از ترس و دشمنانش از روی حسادت، فضائل او را پنهان کردند، اما شرق و غرب عالم، پر از نورانیت و عظمت اوست.

حجت‌الاسلام عابدینی با استناد به روایات نبوی، شخصیت والای حضرت علی (ع) را اینگونه توصیف کرد و گفت: پیامبر اکرم (ص) فرمودند: هرکس می‌خواهد علم حضرت آدم، تقوای حضرت نوح، حلم حضرت ابراهیم، ​​هیبت حضرت موسی و عبادت حضرت عیسی را یکجا ببیند، به علی‌بن ابی‌طالب (ع) بنگرد.

این سخنران مذهبی در ادامه با اشاره به وصایای‌امیرالمؤمنین (ع) پس از ضربت خوردن گفت:‌ ایشان به فرزندانشان امام حسن (ع) و امام حسین (ع) چنین وصیت کردند: شما را به تقوای الهی سفارش می‌کنم زیرا تقوا، کلید سعادت دنیاست و خداوند پرهیزگاران را یاری می‌کند و آن‌ها را از مسیرهای ناشناخته روزی می‌دهد.

حجت الاسلام عابدینی عنوان کرد: تمام بدبختی‌ها و انحرافات بشری، از دلبستگی بیش از حد به دنیا سرچشمه می‌گیرد، چه بسیار از ادیان و مکاتب که به دلیل دنیاپرستی از مسیر حق منحرف شدند. دنیاطلبی، انسان را کور و کر می‌کند و مانع درک حقیقت می‌شود.
او همچنین شب‌های قدر را فرصتی برای توبه و اصلاح دانست و ادامه داد: این شب‌ها، بهترین فرصت برای تغییر سرنوشت است و خداوند می‌فرماید که دعا کنید تا من اجابت کنم.

در ادامه مداحان اهل بیت (ع) احمد واعظی وامیر کرمانشاهی، با نوای حزن‌انگیز و زمزمه‌های سوزناک و ناله‌های یا علی مدد دل‌های شکسته و دردمند را راهی نجف کردند.

زائرانی که از گوشه گوشه ایران آمده بودند تا در میان اشک و ناله، با نوای مداحان همنوا شوند و عشق و ارادت خود را به مولای مظلوم خویش ابراز کنند.

شمع‌های دل‌ها در سوگ حیدر کرار سوخت و صحن حرم، گویی انعکاس درد و غربت کوفه بود. اشک‌ها بی‌اختیار بر گونه‌ها جاری شد و عشق به نخستین شهید محراب، بار دیگر در دل‌های عزاداران شعله‌ور شد.

انتهای پیام/