علیرضا رحیمی، در یادداشتی نوشت: ایده برگزاری نوروزگاه‌های عشایر، در سال ۱۳۹۶ در ستاد مرکزی هماهنگی خدمات سفر مطرح شد، و هدف از آن، تدارک مکانی در ۳۰ کیلومتری ورودی شهرها برای استراحت مسافران نوروزی بود.طبق گزارش پلیس، این فاصله محل وقوع بیشترین تصادفات بین‌شهری است؛ و توقف و رفع‌خستگی مسافران نوروزی در این سیاه‌چادرها می‌تواند به کاهش تصادفات کمک کند.

نوروزگاه‌های عشایر، همچنین بستری برای معرفی جاذبه‌های فرهنگی و گردشگری کوچ‌نشینی هستند و مسافران در آنها با گویش‌، پوشش‌، هویت و فرهنگ ایلات و عشایر مختلف کشور آشنا شده و ریشه‌های کوچ‌نشینی را از نزدیک لمس می‌کنند.

علاوه بر اینها، سیاه‌چادرهای نوروزگاهی با نمایش و معرفی توانمندی‌ها و عرضه تولیدات عشایر، به نمایشگاه‌ها و بازارچه‌های کوچک اقتصادی تبدیل شده‌اند که صنایع دستی، گیاهان دارویی، فرآورده‌های لبنی و پروتئینی و سایر تولیدات عشایر در آنها، بدون واسطه و به‌صورت مستقیم، به‌فروش می‌رسد. بدین ترتیب در نوروزگاه های عشایر، پیشه‌های زندگی کوچ‌نشینی نیز در معرض دید عموم قرار می‌گیرند.

اگرچه با شیوع و همه‌گیری بیماری کرونا، برگزاری نوروزگاه‌ها در سال‌های ۱۳۹۹ و ۱۴۰۰ متوقف شد، اما بعد از این وقفه دو ساله و عادی شدن شرایط، برگزاری این رویداد ملی از نوروز ۱۴۰۱ ادامه پیدا کرد و دوباره با استقبال گسترده مردم و مسافران روبه‌رو شد.

آمارها نشان می‌دهند که تعداد نوروزگاه‌های عشایر هر سال به‌طور چشمگیری افزایش یافته است. به گفته جهانبخش میرزاوند سرپرست سازمان امور عشایر ایران، در نخستین سال برگزاری، تنها ۴۰۰ نوروزگاه برپا شده بود، در حالی‌که این آمار امسال به ۱۲۰۰ نوروزگاه می‌رسد. این رشد سه‌برابری خود گواهی بر استقبال و اهمیت و نقش این نوروزگاه‌ها در جذب گردشگر، رونق تولید، افزایش درآمد و تقویت اقتصاد جامعه عشایری است.

در حال حاضر، نوروزگاه‌های عشایر به بخشی مهم از برنامه سفرهای نوروزی و پل ارتباطی میان یکجانشینان شهری و روستایی و عشایر کوچنده در ایران تبدیل شده‌اند. سیاه‌چادرهای ساده و جذابی که در دل خود، از یک سو، آداب و رسوم، دانش و مهارت‌های بومی، گویش و پوشش سنتی، و هویت فرهنگی و تاریخی، و از سوی دیگر، تلاش و کوشش، مشاغل، تولیدات متنوع و اقتصاد زندگی کوچ‌نشینی را به نمایش می‌گذارند، و به‌نوعی روایتگر ریشه‌ها و پیشه‌ها هستند.

با حمایت کامل از این رویداد فرهنگی - اقتصادی و تقویت تولیدات داخلی، می‌توان گام‌هایی بلندتری برداشت، و از قاب زمانی نوروز فراتر رفت و نوروزگاه‌ها را از یک رویداد فصلی ناپایدار به ساختاری دائم و پایدار سوق داد و به‌عنوان الگویی موفق از سرمایه‌گذاری برای تولید، به رونق تولید، تقویت اقتصاد ملی و محلی و حفاظت از میراث فرهنگی و تاریخی عشایر کشور کمک کرد. 

انتهای پیام/