مسعود رحمانی رئیس اداره روابط عمومی و امور فرهنگی اداره کل میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی خراسان رضوی در یادداشتی نوشت: با نامگذاری سال ۱۴۰۴ به عنوان «سال سرمایه‌گذاری برای تولید» توسط مقام معظم رهبری، توجه ویژه‌ای به نقش سرمایه‌گذاری در بخش‌های مختلف اقتصادی از جمله گردشگری ضروری است. گردشگری به عنوان یکی از مهم‌ترین صنایع درآمدزا در جهان، نه‌تنها در کشورهای توسعه‌یافته بلکه در ایران نیز ظرفیت بالایی برای ایجاد اشتغال، تولید ثروت و رونق اقتصادی دارد.
با این حال، وضعیت سرمایه‌گذاری در این بخش در ایران همچنان با چالش‌هایی همراه است که نیاز به برنامه‌ریزی دقیق و سیاست‌گذاری‌های کارآمد دارد.
سرمایه‌گذاری در گردشگری در کشورهای پیشرفته
در کشورهای توسعه‌یافته، سرمایه‌گذاری در گردشگری با هدف تقویت زیرساخت‌ها، بهبود خدمات و جذب گردشگران بین‌المللی انجام می‌شود. بر اساس گزارش‌های بین‌المللی، در سال ۲۰۱۸ صنعت گردشگری حدود ۱۰.۴ درصد از تولید ناخالص داخلی جهان را تشکیل داده و بیش از ۳۱۹ میلیون شغل ایجاد کرده است. این صنعت نه‌تنها سریع‌تر از میانگین رشد اقتصادی جهان توسعه یافته، بلکه به عنوان یکی از پایه‌های اصلی اقتصاد بسیاری از کشورها مانند فرانسه، اسپانیا، ایتالیا و ایالات متحده محسوب می‌شود.
دولت‌ها و بخش خصوصی در این کشورها با سرمایه‌گذاری در ساخت هتل‌های مدرن، توسعه حمل‌ونقل عمومی، بهینه‌سازی زیرساخت‌های دیجیتال و بهبود خدمات گردشگری، باعث افزایش تعداد گردشگران ورودی و افزایش درآمد حاصل از این صنعت شده‌اند. همچنین، مشوق‌های مالیاتی، تسهیلات بانکی و قوانین حمایتی برای سرمایه‌گذاران در این بخش، زمینه را برای رشد پایدار این صنعت فراهم کرده است.
چالش‌های سرمایه‌گذاری در گردشگری ایران
ایران با داشتن منابع طبیعی غنی، آثار تاریخی فراوان و فرهنگ متنوع، ظرفیت بالایی برای تبدیل‌شدن به یکی از مقاصد اصلی گردشگری در جهان را دارد. اما میزان سرمایه‌گذاری در این حوزه در مقایسه با کشورهای پیشرفته همچنان پایین است. بر اساس پیش‌بینی‌ها، حجم سرمایه‌گذاری در بخش گردشگری ایران از ۸۰۰ هزار میلیارد ریال در سال ۱۴۰۲ به ۱.۲ میلیون میلیارد ریال در سال ۱۴۱۰ افزایش خواهد یافت. با این وجود، این میزان همچنان کمتر از استانداردهای جهانی است.
دلایل متعددی برای این موضوع وجود دارد که برخی از مهم‌ترین آنها عبارتند از: کمبود زیرساخت‌های مناسب: فرودگاه‌های ناکارآمد، کمبود هتل‌های استاندارد و حمل‌ونقل عمومی نامناسب و راه های مواصلاتی حادثه خیز از مهم‌ترین موانع سرمایه‌گذاری در گردشگری هستند.
موانع اداری و بوروکراتیک: پیچیدگی‌های قانونی و تفسیرهای متفاوت و بعضا ً سلیقه ای از قوانین و آئین نامه ها، روند طولانی صدور مجوزها و نبود سیاست‌های حمایتی کافی از سرمایه‌گذاران، روند سرمایه‌گذاری را کند کرده است.
مشکلات اقتصادی و مالی: نوسانات نرخ ارز، تورم بالا و کمبود تسهیلات مالی مناسب، سرمایه‌گذاران را از ورود به این صنعت منصرف می‌کند.
کمبود تبلیغات و بازاریابی مؤثر: ایران در زمینه معرفی ظرفیت‌های گردشگری خود در سطح بین‌المللی عملکرد مطلوبی نداشته و این موضوع باعث کاهش ورود گردشگران خارجی شده است.
ضرورت سرمایه‌گذاری در گردشگری در راستای تحقق شعار سال ۱۴۰۴
اگر قرار است سرمایه‌گذاری به عنوان محرک تولید و اشتغال عمل کند، صنعت گردشگری یکی از بهترین گزینه‌ها برای تحقق این هدف است. با افزایش سرمایه‌گذاری در این حوزه، می‌توان نه‌تنها باعث رونق کسب‌وکارهای مرتبط با گردشگری شد، بلکه بسیاری از صنایع دیگر مانند حمل‌ونقل، صنایع‌دستی، کشاورزی و خدمات نیز از این رشد بهره‌مند خواهند شد.
برای این منظور، سیاست‌گذاران و تصمیم‌گیران کشور باید اقدامات زیر را در دستور کار قرار دهند:
ایجاد مشوق‌های مالی و تسهیلات بانکی ویژه برای سرمایه‌گذاران در حوزه گردشگری، از جمله کاهش نرخ بهره وام‌های مربوط به این بخش.
بهبود قوانین و ایجاد نظم و ثبات در بروکراسی اداری و کاهش موانع اداری برای جذب سرمایه‌های داخلی و خارجی در این حوزه.
توسعه زیرساخت‌های گردشگری از جمله بهبود وضعیت فرودگاه‌ها، ساخت هتل‌های استاندارد ، تقویت ناوگان حمل‌ونقل عمومی و بهبود وضعیت راه های مواصلاتی.
تقویت تبلیغات و بازاریابی بین‌المللی برای معرفی جاذبه‌های گردشگری ایران در سطح جهانی با توجه به امکان استفاده از ظرفیت شبکه های اجتماعی و پلتفرم‌های مجازی و بهره‌گیری از تکنولوژی هوش مصنوعی.
تهیه بسته های سرمایه‌گذاری مناسب در بخش‌های مختلف گردشگری برای ارائه در نمایشگاه های سرمایه‌گذاری و ایجاد طرح‌هایی با هدف بسیج و انسجام سرمایه های خرد در طرح‌های گردشگری.
نتیجه‌گیری:
نامگذاری سال ۱۴۰۴ به عنوان سال سرمایه‌گذاری برای تولید، فرصتی برای تقویت بخش‌های مختلف اقتصادی کشور از جمله صنعت گردشگری است. اگرچه ایران دارای ظرفیت بالایی در این صنعت است، اما میزان سرمایه‌گذاری در آن هنوز با استانداردهای جهانی فاصله دارد. با اتخاذ سیاست‌های حمایتی مناسب، ارائه مشوق‌های اقتصادی و بهبود زیرساخت‌ها و همچنین تهیه بسته‌های سرمایه‌گذاری و انسجام و بسیج سرمایه های خرد، می‌توان گردشگری را به یکی از ارکان اصلی اقتصاد کشور تبدیل کرد و از این طریق به رشد اقتصادی، اشتغال‌زایی، توسعه پایدار و کاهش معضلات اجتماعی دست یافت.
انتهای پیام/
نظر شما