خانه‌های قدیمی و معماری بومی و اصیل، بخشی از حافظه تاریخی یک شهر هستند. آن زمان که هنوز مردمان شهر در آهن و فولاد محصور نشده بودند، با خاک و سنگ، آب و آفتاب در بستر آگاهی و تجربه‌های دیرین، فضاهایی را سامان دادند که امروزه یادگارهای آن جزو میراث فرهنگی ما و آیندگان سرزمین است.

این هنر اصیل در تار و پود زندگی مردمان زمان قدیم وجود داشته است و اندک خانه هایی که از آن زمان در گوشه و کنار شهرها باقی مانده است، گویای این شکوه و زیبایی بی نظیر و نماد فرهنگ و هنر اصیل ایرانی هستند.