درخت سرو در ایران با سه واریته مشخص به صورت بومی رویش دارد. واریته سرو شیراز درختی مرتفع، همیشه سبز با شاخه های راست و بالارونده، با تاجی ستونی، واریته سرو ناز تاجی کله قندی کشیده و واریته زربین تاج هرمی بلند دارد. اغلب سروها به خصوص در استان هایی مانند اصفهان، یزد، سیستان و بلوچستان، کرمان و قم خارج از رویشگاه طبیعی خود هستند و به جرأت میتوان اظهار کرد برخی از آنها از رویشگاه طبیعی خود بیش از500 کیلومتر فاصله دارند. به عبارت دیگر این سروها توسط نیاکان ما در مكان هایی مانند ابرقو، دهپابید، سنگان، کوشه، گروک و مهریز و ده ها نقطه دیگر کاشته شده و برای ده ها قرن مراقبت و نگهداری شده اند.