وي افزود: اين ديوار و عمده ديوارهاي قابل تشخيص در کهن دژ از خشت‌هايي به ابعاد 42 در 42 تا 48 در 48 سانتي‌متر شکل گرفته و مسلما به دوران ساساني تعلق دارد.
مسئول تيم باستان شناسان ايراني فعال در کهن‌دژ تصريح کرد: در کاوش‌هاي گذشته علاوه بر کشف دروازه جنوبي شاهدي دال بر اينکه کهن‌دژ هم مانند تخت سليمان محصور در حصار موازي بوده، مشاهد شد و در حال حاضر با پيدايش بخشي از دو ديوار عريض و عظيم به موازات يکديگر اين فرضيه به اثبات رسيد.
وي با اشاره به اينکه بر فراز اين ديوار کهن تير کش‌ها و کنگره‌هايي مشاهده مي شود ادامه داد: رويه اين ديوار گل اندود شده و ساختار آن به لحاظ ايستايي در مقطع مخروط ناقص است که با اين وجود برج‌ها با قاعده مستطيل شکل به ديوار تکيه داده شده و بر عظمت کهن دژ افزوده است.
لباف خانيکي خاطرنشان کرد: بر طبق نتايج کاوش‌هاي هيأت باستان‌شناسي موزه مترو پلتين که در سال 1937 تا 1948 ميلادي در نيشابور انجام شد، کارشناسان آمريکايي کهن دژ را يک سايت دوره اسلامي عنوان کردند.
وي تصريح کرد : براين اساس نيشابور عصر ساساني را بايد در فضايي خارج از کهن دژ جستجو مي‌کرديم. اما هيأت مشترک ايران و فرانسه در سال جاري با بازنگري توانست اين تناقض را آشکار نمايد و نشان دهد بر خلاف نوشته‌هاي باستان‌شناسان آمريکايي، کهن‌دژ هسته اوليه شهر نيشابور در زمان ساسانيان بوده است./117
انتهای پیام/
