سرهنگ چگيني، فرمانده يگان حفاظت سازمان ميراث فرهنگي، صنايع دستي و گردشگري استان مرکزي گفت: در حاشيه شمال روستاي نوازن، هنگام راه‌سازي تيغه يک دستگاه گريدر به قسمتي از قله يک گنبد سردابه‌اي آسيب مي‌رساند و پس از بررسي متوجه سرداب قديمي شده و موضوع به برخي نهادهاي ذي‌ربط گزارش و تيم باستان‌شناسي سازمان در آنجا حضور پيدا کردند.
سيد محسن رحمتي، معاون ميراث فرهنگي سازمان ميراث فرهنگي، صنايع دستي و گردشگري استان مرکزي نيز در اين خصوص گفت: فضاي مورد نظر را مي‌توان يک سرداب ناميد که در مصالح اصلي آن سنگ و در موارد بسيار محدود آجر و گچ نيم کوب به عنوان ملاط به کار رفته است.
وي در تشريح معماري بنا گفت: سرداب داراي پلان مربع مستطيل به ابعاد (55/3 ×65/3( متر (کشيدگي در جهت شرقي- غربي) و ارتفاع حدود 3 متر است.
رحمتي در ادامه افزود: ورودي سنگي سرداب به عرض 70 سانتي‌متر و ارتفاع 90 سانتي‌متر در بدنه شرقي قرار گرفته که در زمان بررسي با سنگ مسدود بوده و در نتيجه سبب دوام و ماندگاري نسبي اسکلت‌هاي تاريخي محوطه شده است.
وي تصريح کرد: حفره‌اي نيز در جنوبي‌ترين قسمت ضلع غربي به عرض 70 سانتي‌متر و ارتفاع 90 سانتي‌متر و طول 50/3 متر مشاهده مي‌شود.
بنابراين گزارش قاسم فضلي، پژوهشگر و باستان‌شناس سازمان استان مرکزي در خصوص بررسي‌هاي صورت گرفته در اين سرداب گفت: در کف سرداب جسد 9 نفر به صورتي که پشت کتف آنها بر زمين و قفسه‌هاي سينه به طرف آسمان نهاده شده بودند، قرار داشتند و برخي از آنها کشاله ران و ساق پاهايشان به طور مستقيم در کنار يکديگر قرار نداشتند، اما چهره همگي آنها به طرف جنوب غربي (قبله) متمايل و هدايت شده بود.
وي در ادامه گفت: خصوصيات ظاهري و شواهد موجود دلالت بر اين نکته دارد که هر يک از مرده‌هاي مذکور داراي لباس و پوشاک خود هستند.
فضلي با بيان اينکه در داخل بناي مذکور هيچگونه سنگ نوشته، کتيبه و يا علامت خاصي که بيانگر هويت اشخاص وفات يافته باشد، مشاهده نشده است، گفت: معماري بنا و نوع مصالح به کار رفته در آن نمي‌تواند راهنماي برجسته در تاريخ گذاري درست و دوره يابي دقيق سردابه محسوب شود.
دکتر فضلي تصريح کرد: محوطه نوزان نياز به بررسي باستان‌شناسي دارد و در آن نيز تعيين حريم محوطه به شيوه حفر چاله‌هاي آزماشي ضروري است. 116
انتهای پیام/
