وي افزود: با توجه به مواد فرهنگي سطح قلعه و گمانه ها با اطمينان مي توان گفت اين بنا از سده هاي آغازين اسلامي (قرن سوم و چهارم هجري قمري) تا دوران صفوي بي وقفه مسکوني بوده و تا زمان پهلوي نيز نشانه هاي سکونتي در آن ديده مي شود البته در اين زمان هسته اصلي سکونت نبوده است.
وي با اشاره به اين که در کتب مورخان سده هاي اول و مياني هجري از اين قلعه نام برده شده و محدوده جغرافيايي آن بيان شده اظهار داشت: تکه هاي مفرغ و سفال هاي لعاب دار و بدون لعاب از جمله بقاياي سکونت در قلعه کهنه طارم محسوب مي شوند.
سرپرست هيأت اضافه کرد: قلعه کهنه طارم بنايي چهارگوش است که چهار ضلع آن در چهار جهت اصلي واقع شده و دورتا دور آن را خندقي به عمق 10 متر و پهناي حدود 50 متر احاطه کرده و طول هر ضلع قلعه با خندق حدود 350 متر و در فواصل معين داراي برج هايي است.
وي ادامه داد: ديوار قلعه عموماً در بخش هاي زيرين از سنگ هاي قلوه اي و ملات ساروج و در بالا از خشت خام ساخته شده است.
به گفته سرپرست هيأت؛ قلعه در بستر دو رودخانه و در منطقه اي سنگلاخي واقع شده و خندق دور آن مي تواند غير از نقش تدافعي به ايمني قلعه در برابر سيل نيز کمک کرده باشد.
وي با بيان اين که درون قلعه خانه اي از خشت و بناهاي عام المنفعه مانند حمام ، آب انبار، مسجد از سنگ و ساروج ساخته شده بود تصريح کرد:پيرامون قلعه نيز بقاياي سازه هايي هم چون آسياب، حمام، آرامگاه، کانال هاي آب، قنات و آب انبار وجود داشته که با بناي قلعه در ارتباط بوده است همچنين قبرستان هايي با سنگ قبرهايي از دور هاي مختلف اسلامي در اين قلعه وجود دارد./118
انتهای پیام/
