به گزارش ميراث آريا (chtn)، وي از همان دوران خردسالي حصيربافي را طبق سنت ديرين مردم جنوب، نزد پدر و مادر خود آموخت و براي کمک به امرار معاش خانواده، حصيربافي را به صورت حرفه‌اي آغاز کرد و تاکنون که 100 بهار از عمر باعزت وي مي‌گذرد، هنوز به اين هنر مشغول است.

وي راز طول عمر خود را استفاده از غذاهاي سالم مي‌داند و عشق به هنر، هنرآفريني و هنردوستي را از خصوصيات بارز مردم خون‌گرم جنوب مي‌داند.

حصيربافي يا بافت بوريا يکي از قديمي‌ترين صنايع دستي به شمار مي‌آيد و نمونه‌هاي به دست آمده در بين‌النهرين و آفريقا گواه آن است که حصيربافي و سبدبافي منشا نساجي، سفالگري يا کوزه‌گري بوده و اسنادي در دست است که نشان مي‌دهد نخستين زيراندازهاي بشر از ني و گياهاني که در باتلاق‌هاي سفلاي بين‌النهرين مي‌روييده، تهيه شده و نخستين سرپناه‌ پس از زندگي در غارها به کمک حصير و ني پديد آمده است.

حصيربافي در بسياري از کشورهاي جهان به ويژه آن دسته از ممالکي که به مواد اوليه اين رشته دسترسي دارند، مرسوم بوده و از مهم‌ترين کشورهاي توليدکننده محصولات حصيري مي‌توان برمه، هنگ‌کنگ، هند، اندونزي، ژاپن، جمهوري کره، مالزي، پاکستان، سريلانکا، تايلند، مکزيک، کامرون، چاد، اتيوپي و سنگال را نام برد.

حصيربافي در ايران نيز سابقه طولاني دارد. صنعت پر رونق بافت حصير و ني در خطه سيستان به حدي گسترده بود که فرآورده‌هايش به تمام نقاط ايران فرستاده مي‌شد.

امروز در کشورمان به ويژه مناطق شمال و جنوب و هر مکاني که به برگ درخت خرما، ساقه گندم، ني و ترکه دسترسي داشته باشند، مي‌توان نشانه‌هايي از حصير و سبد بافي را يافت.

حصير نه فقط به عنوان کف‍‌پوش و زيرانداز، بلکه با تيرهاي چوبي براي پوشش سقف خانه‌ها نيز به کار مي‌رود.
ص/112

انتهای پیام/