به‌گزارش میراث‌آریا به‌نقل از روابط‌عمومی پژوهشگاه میراث‌فرهنگی و گردشگری، سیدمحمد بهشتی رئیس این پژوهشگاه، که عصر روز گذشته 9 اردیبهشت 96 در مراسم «نکوداشت سیمین دانشور» در محل پژوهشگاه میراث‌فرهنگی و گردشگری سخن می‌گفت، ضمن تبریک اعیاد شعبانیه، گفت: «اگرچه مرحوم دانشور در جامعه ایران بیشتر نویسنده شناخته می‌شود، واقعیت این است که او را در جامعه میراث‌فرهنگی به‌عنوان یک باستان‌شناس و معلم تاریخ هنر می‌شناسند.»
او با اشاره به دو وجه ممتاز سیمین دانشور گفت: «این اتفاقی نیست که سیمین دانشور در عالم ادبیات داستانی با کتابی چون ”سووشون“ در صدر نشسته و جایگاهی ممتاز دارد؛ این در حالی است که او در طول عمر خود بیشتر از چند رمان ننوشت.»
رئیس پژوهشگاه میراث‌فرهنگی و گردشگری، با اشاره به اینکه در عالم باستان‌شناسی نیز در حوزه تاریخ هنر ایران مرحوم سیمین دانشور بر قله نشسته است، گفت: «کمتر کسی تا این حد در این زمینه تخصص و حرف سنجیده داشته و این‌همه شاگرد در این رشته تربیت کرده است.»
او با بیان اینکه سیمین دانشور فصل مشترکی بین وجه ادبی و میراث فرهنگی بود، افزود: «او تنها کسی بود که تاریخ هنر ایران را به‌خوبی می‌شناخت و تدریس می‌کرد و در زمینه ادبیات هم فعال بود و رمان می‌نوشت.»
بهشتی، با اشاره به ارتباط بین تاریخ هنر و قصه‌نویسی، گفت: «قصه‌نویس‌های بسیاری داریم که تاریخ هنر ایران را نمی‌شناسند و افراد زیادی در حوزه تاریخ هنر و باستان‌شناسی داریم که قصه‌نویسی نمی‌دانند؛ بنابراین هر کدام از این حوزه‌ها می‌توانند مستغنی از دیگری باشند.»
بهشتی در ادامه گفت: «در عالم داستان باید صدها رمان نوشت تا شاید یکی ماندگار شود یا در عالم مطالعات حوزه باستان‌شناسی و به‌طور مشخص تاریخ هنر باید مطالعات زیادی کرد تا بتوان شاگردانی تربیت کرد که شاید ماندگار شوند؛ اما وقتی کسی با هر دوی این حوزه‌ها انس داشته باشد خیلی سریع‌تر ماندگار می‌شود.»
او با اشاره به تعداد کم رمان‌های سیمین دانشور گفت: «او موفق شد با همین چند رمان بدرخشد و در حوزه تاریخ هنر نیز به‌شهادت شاگردانش بسیار خوب عمل کرده است.»
رئیس پژوهشگاه میراث‌فرهنگی و گردشگری درباره علت درخشش سیمین دانشور در دو حوزه میراث‌فرهنگی و ادبیات گفت: «در این دو حوزه فقط وقتی می‌توان درخشید که بتوان با گوهری ملاقات کرد که گزارش آن ملاقات در عالم قصه تلألؤ و درخشش ایجاد کند و اگر آن ملاقات نباشد درخششی هم نخواهد بود.»
بهشتی، با اشاره به هدف مطالعه تاریخ هنر، گفت: «به‌نظر می‌رسد ما گم‌شده‌ای داریم که مدام از آن خبر می‌گیریم تا بتوانیم در مورد آن شناخت پیدا کنیم و امیدواریم که شناخت و آگاهی ما محصول فهم و دانش و الفت و ملاقاتی باشد، ملاقات با چیزی که در هر دوره‌ای با کیفیتی خاص و متفاوت ظاهر می‌شود اما همه حقیقت آن واحد است.»
او با بیان اینکه حقیقت همان فرهنگ ایرانی است که ما هر روز به‌زبان می‌آوریم، تأکید کرد که می‌توان از طریق مطالعه تاریخ هنر به شناخت فرهنگ ایرانی رسید.
رئیس پژوهشگاه میراث‌فرهنگی و گردشگری در ادامه درباره دلیل نوشتن قصه گفت: «ادبیات و قصه‌ای ارزشمند و ماندگار می‌شود که مانند پنجره‌ای در پس خود گوهری ارزشمند آشکار کند و از رازی پرده بردارد و آن حقیقت در کارهای سیمین دانشور همان فرهنگ ایرانی بود و همین باعث شد که او در عالم ادبیات معاصر، قصه‌نویسی و حوزه مطالعات تاریخ هنر و مطالعات باستان‌شناختی استثنا باشد.»
او افزود: «اگر باستان‌شناس ما با ادبیات و شعر و قصه‌نویسی و زبان فارسی آشنایی کافی داشته باشد به‌طور حتم محصول کارش متفاوت خواهد بود.»
سیمین دانشور دارای جاذبه استثنایی بود
صادق ملک شهمیرزادی، باستان‌شناس پیشکسوت، نیز در ادامه این مراسم بر دو وجه شخصیت نامی سیمین دانشور تأکید کرد و گفت: «سیمین دانشور دارای کاریزما یا به‌عبارت دیگر جاذبه استثنایی بود.»
او افزود: «سیمین دانشور برای ما دانشجوها ”سیمین‌خانم“ بود و برای همکارانش دکتر سیمین دانشور.»
شهمیرزادی در ادامه ضمن توضیح واژه «سماع غلتان» گفت: «سیمین دانشور برای دانشجوهایش ”سماع غلتان“ بود؛ به‌عبارت دیگر، ما از وجود او به‌شوق می‌آمدیم و می‌آموختیم، چراکه او مدام آنچه را می‌خواست در کلاس تدریس کند با خود مانند ذکر تکرار می‌کرد.»
شهمیرزادی افزود: «در همه سال‌هایی که دانشجوی او بودم، هرگز دو کلاس او مشابه هم برگزار نشد و دانشجوهای رشته‌های مختلف از دانشکده‌های مختلف با اشتیاق سر کلاس او حاضر می‌شدند.»
او با اشاره به اینکه در سه مرحله از زندگی خود با سیمین دانشور در ارتباط بوده گفت: «در دوران دانشجویی، سیمین دانشور استادم بود و زمانی که در دانشگاه تدریس می‌کردم همکارم شد و بعدها که من بازنشسته شدم و او نیز بازنشسته بود این آشنایی و ارتباط ادامه پیدا کرد.»
انتهای پیام/
