به گزارش خبرنگار میراث آریا، آنچه در ادامه می آید گفت و گوی مینو خالقی در حاشیه سی و یکمین نمایشگاه ملی صنایع دستی است.
نظر شما درباره برگزاری نمایشگاه ملی صنایع دستی چیست و آنرا چگونه ارزیابی می کنید؟
اگر نمایشگاه صنایع دستی را به عنوان محلی در نظر بگیریم که هر ساله جهت شبکه سازی افرادی که در حوزه صنایع دستی فعالیت می کنند و همچنین عرضه و فروش محصولاتشان باشد، نه تنها خوب و مناسب است که نیاز و ضرورت است.
از این جهت نمایشگاهی با عنوان صنایع دستی نه یک بار در سال بلکه چندین بار در سال مورد نیاز جامعه است.
برگزاری این نمایشگاه باعث آشنایی هموطنان با صنایع دستی اقصی نقاط کشور می شود، در کنار این آشنایی از این طریق صنایع دستی کشور به زندگی روزمره مردم وارد می شود و باعث می شود این صنعت مهم که متاسفانه تا حدودی هم مهجور و مفقود بوده، رونق بگیرد.
به نظر شما دلیل این مهجور ماندن چیست؟ و صنایع دستی با چه چالشهایی مواجه است؟
معتقدم که چالش های موجود در دو بخش خلاصه می شود، اول اینکه ما هنوز در عرصه صنایع دستی روزآمد نشده ایم، بخش عمده ای از محصولات صنایع دستی نتوانسته همگام با نیاز بازار گام بردارد، و دوم عدم ارتباط صنایع دستی با بازارهای جهانی ست، بسیاری از تولیدکنندگان صنایع دستی اطلاعات کافی و وافی در زمینه چگونگی برقراری ارتباط با بازار جهانی را ندارند.
به اعتقاد من یکی از مهمترین وظایف سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری ارائه آموزش های لازم هم در زمینه روزآمدی محصولات و هم در زمینه ارتباط با بازار جهانی به تولیدکنندگان و فعالان این عرصه است، چرا که این آموزشها مهمترین نیاز صنایع دستی برای پیشرفت و ارتقاست.
آیا منظور از روزآمدی، کاربردی کردن صنایع دستی در زندگی روزمره مردم است؟
بعضی از محصولات را نباید از حالت کلاسیک خود خارج کرد، چرا که کلیت ذات سنتی و اصل صنایع دستی و هنر یک منطقه جغرافیایی خاص را از بین می برد، اما بعضی از محصولات مثل سوزن دوزی بلوچ باید حتما در لباس و پوشش زنان و مردان ایرانی استفاده شود.
شاید ۲۰ یا ۳۰ درصد شاهد چنین اتفاقی در پوشش رسمی شهرها و استانهایمان بوده ایم، در صورتی که برای رونق گرفتن صنایع دستی کشور باید محصولاتی عرضه شود که بتواند نیازهای بازار داخلی را پوشش دهد.
یکی از بخشهایی که تا به امروز مغفول مانده است پوشش زن ایرانی ست، برای پوشش زن ایرانی از برندها و مدلهای مختلف غربی به پوشش و لباسهایمان افزوده ایم، اما متاسفانه صنایع دستی ایرانی را که از اقوام مختلف می توانستیم در پوشش و لباسمان داشته باشیم فراموش کرده ایم.
هنرمند و تولیدکننده باید در این حوزه پیشقدم باشند یا سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری باید پیشگام این حرکت باشد؟
این موضوع در مرحله اول همگام و در مرحله بعد هم افزاست، یعنی در مرحله اول فردی که در این عرصه فعال است باید میل به روزآمد کردن صنایع خود را چه در عرصه های اطلاع رسانی آی تی و فضای مجازی و چه در کیفیت و تنوع محصولات داشته باشد، در مرحله بعد سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری باید سعی در تسهیل و شتاب دادن به فعالیتهای تولید کنندگان این عرصه باشد، چرا که تنها راه ارتباط با بازارهای معتبر جهانی روزآمدی در همه سطوح صنایع دستی است.
انتهای پیام/
