به گزارش میراث آریا به نقل از روابط عمومی موزه ملی ایران، جبرئیل نوکنده درخصوص نتایج به دست آمده از این پژوهش گفت: «پژوهش های صورت گرفته به همراه نمونه هایی از کشورهای آسیایی و اروپایی نشان دهنده اهمیت تبار اسب های دوره ساسانی در شکل گیری اسب های اروپا و آسیای مرکزی است.»

وی افزود: «گروهی از پژوهشگران ایرانی به هدایت دکتر مرجان مشکور، پژوهشگر وابسته به موزه ملی ایران و موزه تاریخ طبیعی پاریس به همراهی تیمی از پژوهشگران بین‌المللی با مطالعه مجموعه بسیار بزرگی از ژنوم اسب، اطلاعات مهمی از گونه های اسب، تغییرات این گونه و پراکنش آنها طی پنج هزار سال گذشته به دست آورده اند.

دکتر نوکنده گفت: نمونه های مطالعه شده اسب و گورخر ایرانی از مکان های باستانی تپه حسنلو(عصر آهن و اشکانی)، تپه مهرعلی(مس سنگی)، شهر قومس(ساسانی)، تپه سگزآباد(عصر آهن)، روانسر(ساسانی) و تپه بلقیس(سلجوقی- ایلخانی تا صفوی) هستند که قدمتی بین حدود هفت هزار سال تا چهارصد سال دارند.»

وی افزود: «شش موسسه علمی- پژوهشی ایرانی که در این مطالعه مشارکت داشتند شامل موزه ملی ایران، آزمایشگاه بیوباستان‌شناسی آزمایشگاه مرکزی دانشگاه تهران، پژوهشکده باستان شناسی پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری، موسسه مطالعات پیشرفته سعیدی دانشگاه کاشان، دانشگاه تربیت مدرس و شرکت سهامی آب منطقه ای کرمانشاه هستند.»

مرجان مشکور، باستان جانورشناس در این رابطه گفت: «گروهی 121 نفره از متخصصین ژنتیک، باستان شناسان و زیست شناسان تکاملی از 85 موسسه علمی- پژوهشی جهان موفق به استخراج دی ان ای از 278 نمونه استخوان باستانی اسب از 19 کشور آسیا و اروپا شدند که قدمتی بین 42 هزار سال تا  400 سال دارند.»

مشکور تاکید کرد: «یکی از مهمترین نتایج این پژوهش بین المللی نشان دهنده این است که نیاکان اسب های اروپایی و آسیای مرکزی اسب های دوره ساسانی در ایران بوده اند. شباهت ژنتیک نمونه های اروپا و آسیای مرکزی مربوط به قرون هفتم تا نهم میلادی به نمونه های دوره ساسانی از قرون چهارم و پنجم میلادی نشان می دهد این اسب ها طی جنگ های امپراتوری ساسانی با بیزانس، هپتالیان و بعدها توسط مسلمانان به جنوب اروپا و آسیای مرکزی وارد شده اند.»

او در ادامه افزود: «دو نمونه استخوان مطالعه شده اسب ساسانی در این پژوهش در شهر قومس در نزدیکی سمنان یافت شده و مربوط به دوران حکومت یزدگرد دوم یا برادر وی پیروز اول است. نمونه دیگر استخوان اسب ساسانی در مکانی نزدیک شهر روانسر کرمانشاه به دست آمده و مربوط به دوره حکومت شاهپور دوم است.»

مشکور گفت: «اسب های منطقه شمال شرق ایران در دوره ساسانی با توجه به شکل ظاهری، جنسیت (اسب نر)، جثه بزرگ و رنگ آنها انتخاب شده و بعدها به مناطق آسیای مرکزی و اروپا منتشر شده اند. بر پایه مدارک باستان شناسی و ژنتیک موجود، شمال شرق ایران و خصوصا سمنان خاستگاه اسب های جدید است.»

نتیجه این پژوهش مهم روز گذشته در ژورنال علمی سِل (Cell) منتشر شد و بلافاصله در رسانه های جهان انعکاس وسیعی داشت. ژورنال سل یکی از چند ژورنال نخست علمی جهان در حوزه علوم زیستی است و با ضریب تاثیر 31 از جایگاه علمی ممتازی برخوردار است.

انتهای پیام/