دو دریاچه زیبا با یک کانال طبیعی به طول ۷۰ متر، عرض ۸ متر و عمق ۴ متر به هم مرتبط هستند. آب این دو دریاچه چنان زلال‌اند که می‌توان تا عمق ۳۰ متری آن را که شبیه آکواریوم پر از ماهی است، مشاهده کرد.

دریاچه دوقلوی سیاه گاو آبدانان شامل دو دریاچه یا چشمه است که در کنار هم جلوهٔ زیبایی به طبیعت بخشیده‌اند. این اثر زیبا یکی از جاذبه‌های بکر و نادر در ایران است که سرچشمهٔ آن از چشمه‌های جوشان اعماق زمین است. اطراف آن را دشت‌ها و کوه‌های نسبتاً مرتفع فراگرفته و دارای جلوه‌های زیبایی در بهار و پاییز است.

نام اصلی این دریاچه شاید به دلیل هلالی شکل بودن (شاخ گاوی) دریاچه، به سیاه‌گاو معروف شده است. این نوع دریاچه از نوع رودخانه‌ای است و مسیرهای قطع‌شده آبکندها به‌وسیلهٔ آب پر شده است و تشکیل دریاچه‌های هلالی‌شکل (شاخ گاوی) داده است.

این دریاچه از نظر ترکیب شیمیایی و املاح موجود در آن جزو دریاچه‌های آب شیرین محسوب می‌شود. در دریاچه‌های شیرین مثل این دریاچه آب به‌طور دائم جریان داشته و در حرکت است و همیشه مقداری آب وارد آن شده و از طرف دیگر خارج می‌شود.

رودخانه سیاه‌گاو پس از عبور از بین صخره‌ها، دره‌ها و ارتفاعات کبیرکوه، در ۴۵ کیلومتری جنوب شرقی شهرستان آبدانان به دو دریاچه تبدیل می‌شود که دریاچه نخست با اختلاف سطح اندک در بالادست دریاچه دوم قرار گرفته است. آب زلال، نیزارها، ماهیان رنگارنگ، رقص نور در ساعات میانی روز و تشکیل طیف‌های متنوع نوری ناشی از آن به این پدیده شگفت‌انگیز جلوه و زیبایی منحصربه‌فردی بخشیده است.

دریاچه دوقلو در فصل بهار و پاییز از تفرجگاه‌های مردم استان ایلام است. برخلاف دریاچه‌های دیگر که رودخانه، دریاچه را مشروب می‌کند این دریاچه خود سرچشمهٔ رودخانه سیاه گاو است و این ویژگی مهم و منحصربه‌فرد آن است. از دیگر ویژگی‌های مهم این پدیده نادر، وجود املاح مختلف و گوگردی بودن آب دریاچه و وجود چشمه‌های جوشان شیرین داخل دریاچه است که آن را به بهشت طبیعت‌گردان و ورزشکاران رشته شنا و غواصی تبدیل کرده است.

برای رسیدن به دریاچه سیاه گاو باید پس از شهر آبدانان، 35 کیلومتر جاده آسفالت به سمت سیاه گاو را پشت سر بگذارید و با عبور از پل و ۵۰۰ متر پیاده‌روی به دریاچه می‌رسید. این دریاچهٔ شگفت‌انگیز و دیدنی با عمری هزاران ساله به علت فرسایش، مساحت آن نسبت به قبل در حال کم شدن است.

وزارت میراث‌فرهنگی، گردشگری و میراث‌فرهنگی در راستای حفاظت از این اثر ارزشمند، آن را در تاریخ 20/11/1389 به شماره 92 در فهرست میراث طبیعی کشور به ثبت رسانده است. همچنین در این راستا با تدوین برنامه‌های راهبردی و اجرای آن، گامی مهم در جهت معرفی و توسعه صنعت گردشگری ایران عزیز برداشته است.

* گزارش از محمدجواد خانزادی کارشناس ارشد میراث‌فرهنگی

انتهای پیام/