به گزارش میراث‌آریا به نقل از روابط‌عمومی پژوهشگاه میراث‌فرهنگی و گردشگری، حسنعلی عرب استادیار گروه باستان‌شناسی دانشگاه هنر شیراز در سومین پنل تخصصی دومین همایش دوسالانه بین‌المللی انجمن علمی باستان‌شناسی ایران به گوشه‌ای از مقاله «تپه پوستچی شیراز؛ قوت‌ها، ضعف‌ها، فرصت‌ها و تهدیدها با چشم‌انداز توسعه پایدار شهری» تألیف مشترکش با علیرضا سرداری استادیار پژوهشگاه پرداخت و گفت: «تپه پوستچی در بافت شهری شیراز واقع است و دارای شواهدی از پیش از تاریخ (دوره نوسنگی تا دوره مس و سنگ مربوط به ۷۲۰۰ تا ۴۲۰۰ پیش از میلاد) بوده که پس از وقفه‌ای طولانی، در دوره صفوی نیز بار دیگر مورد استفاده قرار می‌گیرد.»
او تصریح کرد: «در پژوهش‌های باستان‌شناسی فارس، اطلاعات مربوط به اواخر دوره نوسنگی و چگونگی ورود به دوره مس و سنگ کمتر مورد توجه بوده است.»
این باستان‌شناس افزود: «کاوش‌های این محوطه نشان داده که تپه پوستچی قابلیت شناساندن شواهد کافی از این دوره را دارد، اما باستان‌شناسی در شهر که بعضاً باستان‌شناسی شهری نیز گفته می‌شود، با گره خوردن به پیکره هویتی شهر، در کانون توجه شهروندان قرار دارد.»
عرب با بیان اینکه از سوی دیگر اغلب زیرساخت‌هایی که دیگر محوطه‌ها به آن دسترسی ندارند، به راحتی در این محوطه‌ها فراهم است، خاطرنشان کرد: «شناخت وضعیت موجود محوطه، نخستین قدم برای تدوین برنامه‌های درازمدت راهبردی است، از این رو بررسی نقاط قوت و ضعف داخلی و فرصت‌ها و تهدیدات خارجی این اثر، نشان می‌دهد که این محوطه، پتانسیلی پنهان در توسعه شهر شیراز محسوب می‌شود.»
فعالیت‌های حفاظتی و مرمتی ۹۰ سال گذشته در تخت جمشید و پاسارگاد
حمید فدایی عضو هیئت علمی پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری و مدیر پایگاه جهانی تخت جمشید مروری بر فعالیت‌های مرمتی حفاظتی در دهه‌های گذشته داشت و سپس به فعالیت‌های مشترک مرمت ایران با موسسات مهم حفاظتی مرمتی دنیا پرداخت.
او به پنج دوره از مهمترین فعالیت‌های حفاظتی و مرمتی ۹۰ سال گذشته که در تخت جمشید و پاسارگاد صورت گرفته اشاره کرد و به تشریح هر یک پرداخت.
دوره‌های درخشان پس از استقلال افغانستان
در ادامه این نشست فرهاد شمال، دانشجوی دکتری باستان‌شناسی دانشگاه تهران موضوع جستاری بر رابطه مردم و میراث‌فرهنگی افغانستان را مورد بررسی قرار داد و گفت: «افغانستان با غنای فرهنگی و تاریخی و ارزش بالایی از میراث نهفته ناملموس و میراث ناشناخته و آسیب‌دیده ملموس نیازمند حمایت و حفاظت است.»
این پژوهشگر افغانستانی کشورش را دارای آثار تاریخی و فرهنگی بسیاری دانست که بخشی از آن به میراث ناملموس افغانستان اختصاص دارد و افزود: «با همه اتفاقات تلخی که بر مردم افغانستان در طی این سال‌ها گذشته است، اما امروزه همچنان در هر شهر و روستایی، سخن از شاهنامه‌خوانی یا فردوسی‌خوانی به گوش می‌رسد ولی با این حال، میراث ملموس این کشور روزگار اندوهباری را سپری می‌کند.»
این باستان‌شناس از دوره‌های درخشان پس از استقلال افغانستان سخن گفت و تصریح کرد: «در این دوره مطالعات مهمی در حوزه آثار پیش از تاریخی، تاریخی و اسلامی کشور افغانستان صورت گرفت.»
شمال در پایان از جامعه بین‌المللی خواست در برابر ظلم و ستمی که به مردم افغانستان می‌شود سکوت نکنند و اجازه ندهند که میراث تاریخی کشورش چون مجسمه‌های بودا بامیان به دست طالبان تخریب شوند.
انتهای پیام/
