این اثر جهانی که ایستاده می‌کوشد ما را به اعماق تاریخ این مرز و بوم ببرد، سال‌هاست خاموش در گوشه‌ای نظاره‌گر ماست، گاهی گوش‌هایمان را به لبانش نزدیک و سعی می‌کنیم اندکی او را بشنویم، گاهی با دقت نگاهش می‌کنیم، شاید گوشه جدیدی در موسیقی تاریخی‌اش بیابیم، گاهی زبانش را نمی‌دانیم و خوانش خواسته‌هایش آنجور که باید نیست، لیک راهی ناهموار، طولانی و البته دلپذیر پیش رو است؛ در طول حیات این معبد سترگ، ما و نسل‌های پیش از ما، افتان و خیزان در راه نگهداری و تفسیر درستش حرکت کرده و می‌کنیم. باشد که مقبول طبع مردم صاحب نظر شود.
زیگورات چغازنبیل بزرگترین و استوارترین اثر برجای مانده از شهر افسانه‌ای دور اونتاش که به گواه آجر نوشته‌هایش به اینشوشینَک تقدیم شده، در تاریخ ششم بهمن سال ۱۳۴۸ با شماره ۸۹۵ در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسید. به موجب قانون اساسی و قانون مدیریت خدمات کشوری، یکی از وظایف حاکمیتی دولت، حفاظت از میراث‌فرهنگی کشور است. اولین راه حفاظت از این میراث، ثبت آثار ارزشمند به لحاظ تاریخی و فرهنگی در فهرست آثار ملی است. پرواضح است راه حفاظت قبل از آن‌که از برنامه‌ها و اعتبارات کلان مالی و سرمایه‌گذاری و عموماً تشریفاتی بگذرد، از درک و فهم عمومی جامعه و آگاهی‌بخشی درباره مفاهیم میراث‌فرهنگی گذر می‌کند.
با وجود تلاش فعالان فرهنگی و دست‌اندرکاران کارکشته برای آگاهی‌بخشی عمومی، متأسفانه نوع نگرش به «میراث‌فرهنگی» در سال‌های اخیر بیشتر به سمت واژه‌ای با تعابیر فاقد یکپارچگی توأم با تلقی و تفسیر ناصواب یا در نهایت متعصب و نگاه موزه‌ای به دور از فهم عمومی جامعه، پیش رفته و در این میان، جایگاه ثروت‌های فرهنگی (آثار تاریخی بی‌بدیل) رفته‌رفته از فرصت به تهدید تبدیل شده است. چرا؟ چگونه ممکن است جامعه‌ای شناسنامه و نیای خود را دشمن بالفطره توسعۀ پایدارش از هر منظری معرفی کند؟ نبود سیستم آموزش و آگاهی‌بخشی مناسب در راه تفسیر و ارائه صحیح میراث‌فرهنگی به مثابه ثروت نامتناهی و پایدار فرهنگی، جوامع را به سمت ضدیت با آن پیش برده تا جایی که حتی گاهی برنامه‌ریزان کلان نیز از این نعمت انسان‌ساخت به‌عنوان ترمز توسعه یاد می‌کنند.
اکنون که در عصر آگاهی و تکنولوژی به سر می‌بریم، بر تک‌تک ما واجب است با هر بهانه و درگاهی، روزنه‌ای به آموزشِ اهمیت حفاظت و نگهداری و تکریم قوانین این آثار باز کنیم. در این میان، پایگاه میراث‌جهانی چغازنبیل و هفت‌تپه می‌کوشد به بهانه‌های گوناگون بر اهمیت موضوع تأکید کند و در این مسیر برای تحقق اهداف آگاهی‌رسانی‌اش به حمایت جامعه نیازمند است؛ ما بر این باوریم راه ترقی کشور و سعادت آن از پلکانی می‌گذرد که پایه‌های آن بر عمق تاریخ ما استوار است.
پایگاه میراث‌جهانی چغازنبیل و هفت‌تپه دعوت می‌کند از تمام کسانی که دل در گروی میهن دارند تا برای معرفی و شناخت ریشه‌ها و پایه‌های کهن این سرزمین، از هیچ کوششی دریغ نورزند تا همگی با همراهی هم، قدم بر پلکان توسعه پایدار و پیشرفت این مملکت بگذاریم تا هر ایرانی، گواهی باشد بر گذشته و آینده این مملکت.
وطنم تنم چه باشد که بگویمت تنی تو/ که تو جانی و سراپا همه جان روشنی تو
انتهای پیام/
