میراث آریا: روز 26 مرداد 1369 ایران اسلامی شاهد بازگشت آزادگان سرافرازی بود که پس از تحمل سال های اسارت خود در اردوگاه های عراق پای به میهن اسلامی گذاشتند و به ‌آغوش خانواده‌های خود بازگشتند. این رویداد بزرگ دو هفته پس از اشغال نظامی کویت توسط ارتش صدام و 2 روز پس از آن صورت گرفت که صدام در نامه‌ای به رئیس جمهور وقت ایران بار دیگر عهدنامه 1975 الجزیره را پذیرفت و به شرائط ایران برای پایان جنگ تسلیم شد و از جمله قول عقب‌نشینی از مرزهای ایران و آزادسازی اسیران ایرانی را داد.

اسرای سرافراز ایرانی از چند نقطه مرزی با تشریفات وارد کشور شدند و نخستین واکنش آنان بوسه بر خاک ایران و ریختن اشک شوق بود. زیارت مرقد مطهر حضرت امام خمینی و همچنین بیعت با جانشین خلف وی حضرت آیت‌الله خامنه‌ای از نخستین برنامه‌ها و اقدامات مشترک آزادگان سرافراز ایرانی بود. مقام معظم رهبری درباره آزادگان چنین گفته‌اند:

یکی از چیزهایی که شما را، دلهایتان را زنده نگه می‌داشت،‌ پر امید نگه می‌داشت، یاد آن چهره و روحیة پرصلابت امام عزیزمان بود. آن بزرگوار هم خیلی به یاد اسرا بودند. حال پدری را که فرزندانش به این شکل از او دور شده باشند، راحت می‌شود فهمید ... مسأله اسارت طولانی فرزندان این ملت به نوبة خود امتحان دیگری بود که ملت ما با موفقیت آن را به انجام رسانده و اسرای ما همانند ملت ایران از خود آزاد مردی نشان دادند، و سرانجام با موفقیت و سرافرازی به وطن بازگشتند.

ستاد رسیدگی به امور آزادگان در 22 مرداد 1369 براساس قانون حمایت از آزادگان مصوب 23/9/1368 مجلس تشکیل شد و در نخستین گام با تبادل انبوه اسرا مواجه شد و براساس همان قانون و با مساعدت و همراهی دیگر دستگاهها مسئولیت این کار عظیم را به دوش گرفت.

فرزندان میهن به عشق دیدار پیر جماران، روزهای سخت هجران را به امید وصال سپری می کردند و هردم به این امید، روزها را لحظه‏ شماری می کردند. آنان در گوشه زندان‏ های تاریک و وحشتناک دشمن، با پدر پیر خود درددل می کردند و آن پیر فرزانه با عشق پدری به آنان پاسخ می داد: «فرزند بسیار عزیزم! از نامه دل‏سوزانه شما بسیار متأثر گردیدم. من ناراحتی شما عزیزان در بند را احساس می ‏کنم، شما هم ناراحتی پدرتان را که فرزندان عزیزش دور از وطن هستند، احساس کنید. عزیزان من! سیّد و مولای همه ما حضرت موسی بن جعفر بیش از همه شماها و ماها در رنج و گوشه زندان به ‏سر بردند. برای اسلام عزیزش صبر کنید. خداوند فرج را ان‏شاءاللّه نزدیک می نماید و پدر پیر شما را با دیدن شما شاد می ‏فرماید. به همه عزیزان در بند اسلام سلام مرا برسانید. من از دعای خیر فراموشتان نمی ‏کنم. خداحافظ شما باشد.

آزادگان، گنجینه‏ های ارزشمندی هستند که در درون آن، فرهنگ انسان‏ ساز دوران اسارت نهفته است. ثبت وقایع اسارت، پلی است برای انتقال فرهنگ اسارت از درون اردوگاه‏ ها به شهرهای میهن اسلامی مان، ایران.

بر حاملان این فرهنگ است که ضمن حفظ آن، چاره ‏ای نیز برای ترویج آن بیندیشند. در زمینه بیان این فرهنگ، از سه ابزار خط، تصویر و انتقال به ‏صورت سینه به سینه می ‏توان بهره گرفت، امّا مهم این است که بیان فرهنگ اسارت، امری حیاتی و کاری بس سترگ برای جامعه جوان ماست. بنابراین، باید از همه امکانات موجود در این حرکت ارزشی فرهنگی بهره ‏برداری شود تا اثر مجاهدت و مقاومت وصف ‏ناپذیر این رسولان انقلاب، به ‏صورت فرهنگ مصوّر و مکتوب و به ‏مثابه کلید راه هدایت برای نسل آینده و همه بیداردلان و آزادگان جهان محفوظ بماند.

انتهای پیام/