سرپرست اداره‌کل میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی  استان اصفهان در یادداشتی نوشت: در عصرگاهان روز 26 شهریورماه در چهل و پنجمین نشست شورای جهانی ثبت و ابنیه سازمان علمی و تحقیقاتی ملل متحد (یونسکو) که در شهر ریاض پایتخت کشور عربستان برگزار شد، پرونده ۵۴ کاروانسرای ایرانی در این نشست مطرح و با اکثریت آراء به تصویب رسید.

با توجه به اینکه پرونده تعدادی از کاروانسراهای استان اصفهان نیز در این پرونده مطرح شد به نظر می‌رسد این نکته نقش مهمی در توسعه پایدار استان ایفا می‌کند.

با نگاهی به سیر تطور تاریخ فرهنگ و تمدن فلات مرکزی ایران به‌ویژه از دوران صفوی تا دوران معاصر و پس از انتخاب اصفهان به‌عنوان تختگاه سلاطین صفوی، بسیاری از محورهای ارتباطی کشور به شهر تاریخی اصفهان منتهی می‌شد و تجارت و اقتصاد به‌ویژه از عصر شاه‌عباس اول تا پایان دوران صفوی رونق یافت، روی همین اصل در فواصل مشخص و در امتداد این محورهای مواصلاتی به‌ویژه در امتداد جاده‌های تاریخی ابریشم، کاروانسراهایی ایجاد شد که نقش مهمی در توسعه اقتصاد پایتخت و مناطق مختلف پیرامون آن ایفا می‌کند.

با ورود به عصر مدرنیته و شکل‌گیری فناوری‌های جدید حمل‌ونقل و ارتباطات، در طی 100سال گذشته، این کاروانسراها کارکرد خود را از دست دادند و به‌تدریج با کاربری‌های دیگر یافتند و یا اینکه به‌تدریج به فراموشی سپرده شد و بسیاری از آن‌ها حتی ویران شدند.

با اجرای سیاست توسعه متوازن گردشگری در پهنه استان پهناور اصفهان در طی یک دهه اخیر، یکی از مهم‌ترین شاخصه‌های توسعه گردشگری در ۲۸ شهرستان اصفهان به حفاظت و احیا آثار تاریخی منجر شد و در این میان توسعه گردشگری با توجه به اینکه بر دو محور اقتصاد و فرهنگ استوار است و از سوی دیگر امتداد مقوله خشک‌سالی در پهنه فلات مرکزی ایران، توسعه استان را از منظر گردشگری گریزناپذیر می‌سازد.

احیای کاروانسراها و ثبت ملی و ثبت جهانی آن‌ها از مناظر مختلف می‌تواند به توسعه مناطق مختلف استان از ۳ منظر میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی منجر شود. به‌گونه‌ای که وجود این کاروانسراها در جاذبه‌های مختلف و احیای آن‌ها در قالب اقامتگاه سنتی، مراکز فروش صنایع‌دستی و همچنین سفره‌خانه و مواردی ازاین‌دست می‌تواند به افزایش تردد گردشگران در محدوده این آثار تاریخی بینجامد.

از سوی دیگر احیای این مجموعه‌های تاریخی ضمن حفاظت از مواریث ارزشمند فرهنگی می‌تواند به توسعه گونه‌های گردشگری به‌ویژه گردشگری فرهنگی و گردشگری طبیعت‌گردی منجر شود و این در حالی است که بسیاری از این کاروانسراها در مسیرهای جاده‌ای و در اقلیم‌های گوناگون طبیعی اعم از کویر، دشت و یا حتی بیشه‌های جنگلی واقع‌ شده و همین نکته باعث می‌شود گردشگران علاقه‌مند به گونه‌های سفرهای ازاین‌دست به این مجموعه‌های تاریخی جذب شوند.

ثبت جهانی این آثار ارزشمند تاریخی که نماد تفکر والای فرهنگی و اقتصادی نیاکان است می‌تواند به معرفی جهانی مناطق مختلف استان اصفهان منجر شده و خود منجر به تمرکززدایی از مرکز استان به‌عنوان اصلی‌ترین محور گردشگری استان شود به‌گونه‌ای که توسعه گردشگری خارجی حتی در دوردست‌ترین مناطق استان می‌تواند به تعامل فرهنگی میان اقوام مختلف ایرانی با سایر ملل از یکسو و توسعه اقتصاد جوامع محلی که از پدیده مذموم خشک‌سالی و آلودگی هوا رنج می‌برد منجر شود.

امید می‌رود تا با افزایش روند ثبت ملی و جهانی آثار تاریخی ضمن حفاظت از کالبد و تزئینات این آثار ارزشمند که نماد فرهنگ و هنر والای نیاکان است، بتوانیم به توسعه اقتصاد محلی نیز دست‌یابیم، زیرا معتقدیم همه مردم جوامع محلی در مناطق مختلف استان این حق را دارند تا از مواهب صنعت پاک گردشگری بهره‌مند شوند.

انتهای پیام/