به گزارش میراث‌آریا به نقل از روابط‌عمومی پژوهشگاه میراث‌فرهنگی و گردشگری، مرتضی رضوانفر عضو هیأت علمی پژوهشگاه میراث‌فرهنگی و گردشگری با اشاره به ثبت جهانی 54 کاروانسرای ایرانی، از نکات جالب پرونده ثبت جهانی کاروانسرهای ایرانی در یونسکو را استفاده از کلمه «ایرانی» به جای«ایران» دانست و تصریح کرد: اینگونه، این موضوع از مرزهای سیاسی فراتر رفته و تمام کاروانسراهای جهان که با شکل و سبک این 54 کاروانسرا ساخته شده‌اند می‌توانند به این پرونده مرتبط باشند.

او افزود: از جملۀ آنها کاروانسراهای قفقاز، آسیای میانه و حتی کاروانسرای شهر باگامایو در تانزانیا است که در منطقۀ شیرازی نشین و بلوچ نشین شرق آفریقا قرار دارد.

عضو هیأت علمی پژوهشگاه میراث‌فرهنگی و گردشگری، گفت: شهر باگامایو و تعدادی از روستاهای آن دارای ساکنینی از شیرازی‌ها (قرن7ق) و بلوچ‌ها (قرن 12ق) هستند که خود را ایرانی معرفی می‌کنند و همچنین یکی از مهمترین سایت‌های تاریخی تانزانیا به نام کائوله که یک دولت‌شهرشیرازی و نزدیک به چهار قرن یکی از بنادر مهم شرق آفریقا بوده است در این منطقه وجود دارد.

رضوانفر اظهار کرد: هم اکنون تعداد زیادی کلمات فارسی و بلوچی در زبان سواحیلی وجود دارد، همچنین برخی آیین‌ها مانند آیین نیروزی(نوروز دریایی) و یا سینه‌زنی بوشهری در جزیره زنگبار در نزدیکی باگامایو اجرا می‌شود.

عضو هیأت علمی پژوهشگاه میراث‌فرهنگی و گردشگری افزود: با وجود تمایل وافر اقوام ایرانی ساکن در شرق آفریقا برای ارتباط با ایران، اقدام موثری در این زمینه صورت نگرفته است چرا که برای شناسایی میراث ملموس و ناملموس مشترک و همچنین تبیین راهکارهای موثر در تعامل ایران و کشورهای شرق آفریقا نیاز به تصمیم و اقدامات فرا دستگاهی است.

او در پایان گفت: افسوس که با یک جستجوی ساده در اینترنت، می‌توان مقالات و همایش‌هایی یافت که نشان می‌دهد برخی تلاش دارند شیرازی‌ها را یک قوم آفریقایی و بلوچ‌ها را یک قوم عمانی معرفی کنند.

انتهای پیام/