سهیلا صفرزایی از استان سیستان و بلوچستان با بیان این که مدتی است به پارچه بافی مشغول است، در گفت و گو با خبرنگار میراث  آریا گفت: از زمان شیوع کرونا مشغول به کار شدیم و تا قبل از آن فعال فرهنگی اجتماعی بودم و در موسسه فرهنگی قرآنی مشغول به کار بودم که البته همچنان این مسئولیت ادامه دارد. 

این هنرمند با بیان این که در مناطقه حاشیه‌ای و مناطق سیستان و بلوچستان مشغول فعلیت هستم، اظهار کرد: مرکز ما مرکزی پردرآمد بود و می‌توانستیم افرادی را تحت پوشش قرار دهیم اما با شیوع کرونا با همفکری دوستان کارگاه پارچه بافی راه اندازی کردیم. 

او با بیان این که تجربی و بدون دانش آکادمیک و با آموزش هموطنانم این مسئله را شروع کردم، تصریح کرد: ریشه بافندگی در این سرزمین بسیار دیرین است. 

صفرزایی با بیان این که چند نفر از زنان منطقه دست به هم دست دادیم  و در بیرجند آموزش دیدیم، تصریح کرد: کارگاهی را راه اندازی کردم و اندک سرمایه‌ام در مسیر پرچالش بافندگی اقرار دادم و درگیر چالش‌های مربوط به کیفیت و آموزش دست بافته‌ها شدیم. 

این هنرمند با بیان این که با جمعی از مربیان قرآنی تصمیم به فعالیت در این مسیر گرفتیم، گفت: بسیاری از معلمان بدون چشم داشت وارد فعالیت شدند و امروز با ۱۵ نفر نیرو در کارگاه و ۵۰ نفر در کارگاه‌ها مشغول به کار هستند. 

او با بیان این که در حوزه بازار تخصصی نیز ورود کرده اند، اظهار کرد: آموزش یکی از بهترین اقدامات است لذا سوزن دوزی زن بلوچ و سیاه دوزی زن سیستان و آینه دوزی اقداماتی شد که روی پارچه‌های دستباف انجام دادم و امروز بازار خود را پیدا کرده‌ایم و در کشور شاهد استقبال از دستبافته‌های خود هستیم در عین حال صادرات چمدانی نیز به صورت جزئی داریم.

انتهای پیام/