برزان رستمی کارگردان انیمیشن «آن‌ها می‌خندند»، محصول مرکز گسترش سینمای مستند، تجربی و پویانمایی که این روزها در مرحله تولید است، در گفت‌وگو با میراث آریا درباره داستان این انیمیشن معناگرا گفت: «آن‌ها می‌خندند» به موضوع اهدای عضو می‌پردازد و از آنجایی که این موضوع، اگر بستر خوبی برای نمایش نداشته باشد، به سمت کلیشه می‌رود، ما در انیمیشن از نماد و تمثیل‌هایی مثل ماهی قرمز برای بیان هدف‌مان استفاده کرده‌ایم، همین امر موجب می‌شود که بیننده پس از پایان فیلم به اصل موضوع آن پی ببرد.

او با اشاره به اینکه این انیمیشن اولین کارش با تکنیک دو بعدی است، درباره شیوه شکل‌گیری ایده آن بیان کرد: از آن جایی که سابقه حضور در تئاتر را دارم، کاری با این موضوع را در سال‌ ۱۳۹۳ به‌صورت یک تئاتر خیابانی کوتاه به نام «ماهی‌ها پرواز می‌کنند» در جشنواره‌ ارسباران اجرا کردیم که جایزه گرفت. پس از آن، به این فکر می‌کردم که می‌توان این کار را به صورت انیمیشن نیز ساخت که البته کاملا با تئاتر آن تفاوت دارد. موضوع اهدای عضو از جمله دغدغه‌های من است و فکر می‌کنم هر موضوعی که فیلمساز به آن می‌پردازد، کلیتی است که نگاه شخصی‌اش را نمایان می‌کند و می‌خواهد از حالت کلیشه‌ای خارج شود، من نیز در این انیمیشن تلاش کرده‌ام که نگاه شخصی خود درباره موضوع اهدای عضو را خارج از کلیشه به نمایش بگذارم.

کارگردان «پژواک» درباره روند ساخت این انیمیشن توضیح داد: در حال حاضر کاراکترها، بک‌گراندها و تکنیک‌های انیمیت زده شده است و «آن‌ها می‌خندند» در مرحله انیمیت قرار دارد. باید گفت نزدیک به ۶ تا هفت ماه است که در حال کار روی این پروژه هستیم و تا یک یا دو هفته آینده قسمت اصلی کار آغاز خواهد شد. «آن‌ها می‌خندند» با همه آثاری که پیش از این ساخته‌ام، تفاوت دارد و اولین کاری‌ست که با تکنین دوبعدی ساخته‌ام و همه مراحل آن برای من تازگی دارد.

رستمی درباره همکای با مرکز گسترش بیان کرد: پیش از این نیز انیمیشن دیگری با نام «بالانس» با همکاری مرکز گسترش به تولید رساندیم که انیمیشن موفقی بود و در جشنواره‌های مختلفی به نمایش درآمد و جوایزی دریافت کرد. یکی از خوبی‌های همکاری با مرکز گسترش این است که با تعدادی متخصص در حوزه انیمیشن سر و کار داریم که در ارگان‌های دیگر وجود ندارد و توضیح پروسه‌های انیمیشن برای آن‌ها سخت است. از طرف دیگر هزینه‌های تولید انیمیشن در حال حاضر چند برابر هزینه‌هایی‌ست که مرکز گسترش در اختیار فیلمساز قرار می‌دهد، همچنین وقتی با مرکز گسترش قرارداد می‌بندید، تقریبا ۱۰۰ درصد کار را می‌خرند و شما نمی‌توانید با ارگان دیگری برای تامین هزینه‌ها مذاکره کنید که کار را سخت می‌کند.

این کارگردان انیمیشن در بخش دیگری از صحبت‌هایش درباره اکران آثار انیمیشن خاطرنشان کرد: آبان‌ماه سال گذشته انیمیشن «بالانس» در بسته «رویاهای بیداری» توسط گروه سینمایی هنروتجربه به اکران درآمد که اگر بخواهم صادقانه بگویم، چندان موفقیت‌آمیز نبود درصورتی که انیمیشن‌های موجود در آن بسته، در جشنواره‌های بین‌المللی بسیاری به نمایش درآمده و جوایز بسیاری نیز دریافت کرده بودند و میزان استقبال از آن‌ها توسط مردم کشور خودمان بسیار پایین بود. همزمان با اکران «رویاهای بیداری» فیلم‌های کمدی مثل «فسیل» روی پرده بودند که میلیاردها تومان فروش داشتند و می‌توان به این نتیجه رسید که مردم به سینما می‌رفتند.

او در پایان تاکید کرد: این بستر فرهنگی در کشور ما به وجود نیامده است که مردم بخواهند یک اثر فرهنگی هنری ببینند یا یک فعالیت فرهنگی داشته باشند، رفتن به سینما را برای سرگرمی درنظر نگیرند و بخواهند با دیدن هر اثر یک فعالیت فرهنگی انجام دهند. از طرف دیگر دیده شدن آثار انیمیشن اولویت مردم نیست، وقتی آن‌ها از نظر اقتصادی در مضیقه هستند، فرهنگ و هنر اولیت چندم‌شان می‌شود و تنها می‌خواهند با دیدن یک فیلم کمدی حال و هوای‌شان عوض شود و کمی بخندند. پس می‌توان گفت تا وقتی که حال مردم خوب نشود، بستر مناسبی برای دیده شدن فیلم‌های فرهنگی و هنری به وجود نمی‌آید.

انتهای پیام/