به گزارش میراث آریا، در سال ۱۸۳۷ میلادی، ریچارد ویلیان هاوارد وایس ، افسر ارتش بریتانیا، از باروت و دینامیت برای ایجاد گذرگاهی به درون هرم منکورع (Menkaure)، کوچکترین هرم در بین اهرام جیزه استفاده کرد. با اینکه روش تهاجمی که به کار گرفته بود خشم همکارانش را به دنبال داشت، اما وایس موفق شد به تالار خاکسپاری اصلی هرم، یعنی محل نگهداری یک تابوت‌دان بزرگ از جنس بازالت راه پیدا کند.

بعد از رمزگشایی معمای منکورع مشخص شد که روی این تابوت‌دان نوشته‌های هیروگلیف حکاکی نشده بود، اما وایس امیدوار بود که این تابوت‌دان به فرعون منکورع تعلق داشته باشد. این تابوت از هرم خارج شد و به کشتی بادبانی به نام بئاتریس انتقال پیدا کرد و برای انجام تحقیقات بیشتر راهی موزه بریتانیا در لندن شد. البته بئاتریس هرگز به انگلستان نرسید. این کشتی در مسیر رسیدن به انگلستان ناپدید شد و بار ارزشمند آن هرگز دیده نشد.

سرنوشت بئاتریس و تابوت‌دان منکورع قرن‌ها ذهن باستان‌شناسان را مشغول کرده و مجموعه قابل‌توجهی از فرضیه‌ها درباره آن مطرح شده است. وایس ‌ که خودش سوار این کشتی نشده بود سرنخ‌هایی را به جا گذاشته است. در یادداشتی که در کنار مقاله او با عنوان عملیات‌های اهرام جیزه (۱۸۳۷میلادی) نوشته شده است، وایس به این نکته اشاره می‌کند که این کشتی آخرین‌ بار هنگام ترک کردن بندر لیورنو در شمال غربی ایتالیا دیده شده است و گمان می‌رود در سواحل کارتاخنا، یکی از شهرهای واقع در جنوب اسپانیا ناپدید شده باشد که بخش‌هایی از لاشه کشتی به سواحل رسیده بود.

براساس آنچه در لوید رجیستر، یکی از قدیمی‌ترین و دقیق‌ترین منابع مربوط به کشتی‌های تجاری بریتانیا متعلق به قرن نوزدهم میلادی نوشته شده است، بئاتریس در ۳۰ سپتامبر سال ۱۸۳۸ میلادی، اسکندریه را ترک کرده است. در ۱۳ اکتبر در مالت توقف کوتاهی داشته و آخرین‌بار در نزدیکی کارتاخنا دیده شده است که با اطلاعات وایس ‌ مطابقت دارد.

باستان‌شناسان معتقدند بقایای کشتی در نهایت می‌تواند کشف شود، اما باید به طور هماهنگ برای جست‌وجو آن تلاش شود. مانع اصلی برای چنین فعالیتی پول زیاد نیست، چراکه مقامات مصری مشتاق بازیابی آثار غارت‌ شده هستند، مشکل اصلی لزوم تایید و همکاری دولت اسپانیا برای انجام این کار است.

انتهای پیام/