آفرین امامی در گفت و گو با خبرنگار میراث آریا گفت: بعد از معرفی،  یکی از اصلی‌ترین اهداف پژوهش بر آثار فرهنگی و موزه‌ای، حفاظت و نگهداری است.

مدیر مجموعه میراث جهانی کاخ گلستان ادامه داد: یک اثر تاریخی و فرهنگی به مرور زمان کهنه، فرسوده و ممکن است دچار آسیب‌های فیزیکی و بیولوژیکی شود و این پژوهش‌ها برای شناسایی این آسیب‌ها مفید است، تا مقدار آسیب و راهکار پیشگیری و بهبود اثر مشخص شود و در نهایت با برآورد هزینه و تخصیص اعتبار، مرمت اثر انجام شود.

امامی تصریح کرد: این پژوهش‌ها در بحث حفاظت پیشگیرانه نیز مطرح است، وقتی یک اثر تحت پژوهش آسیب‌شناسی قرار می‌گیرد، هر اتفاق و رویدادی که باعث آسیب به اثر شود، مورد شناسایی قرار گرفته و از ادامه آسیب جلوگیری به‌عمل می‌آید.

او افزود: همچنین در مراحل بعدی پژوهش‌ها، بحث حفاظت اضطراری و مرمت اثر نیز مطرح می‌شود، بنابراین پژوهش‌ها علاوه بر معرفی و توسعه، مدیریت و انتقال دانش در حوزه موزه‌ها به بحث حفاظت و مرمت درست از آثار نیز کمک می‌کند.

مدیر مجموعه میراث جهانی کاخ گلستان بیان کرد: در موزه‌های کاخ گلستان، مقاومتی برای اینکه یک پژوهشگر با اثری که دچار آسیب است مواجه شود، وجود ندارد، اتفاقاً مدیریت موزه‌ها از اینکه پژوهشگران یک اثر دچار آسیب را بررسی کنند استقبال می‌کنند، تا این آسیب‌ها شناسایی و مرمت شود. زیرا هم هزینه‌ها کاهش می‌یابد و هم به توسعه دانش کمک می‌شود،  بنابراین کاخ گلستان استقبال می‌کند تا پژوهشگران حوزه‌های مختلف بیایند و آثارهای مختلف این مجموعه جهانی را انتخاب و بر روی آن‌ها کار پژوهشی انجام دهند.

امامی عنوان کرد: در این راستا این بار نیز بر روی فرش تالار آینه پژوهشی انجام شد، فرشی که سالیان متمادی در دوره قاجار و پهلوی در تالار آینه مفروش بوده اما به دلیل فرسودگی به مخزن، منتقل و نگهداری می‌شده است و مرمت احیای آن برای کاخ گلستان مهم است.

او تصریح کرد: هرچند در این مدت شرایطی فراهم شده بود تا این فرش دچار آسیب بیشتری نشود، اما برای اینکه این فرش احیا شود نیازمند یک پژوهش بسیار خوب از منظر محتوایی و شناسایی آسیب به همراه نحوه پیشگیری و مرمت بودیم که به اجرا درآمد، و در قالب مستندی با عنوان (قالی تالار آینه) این فرایند به نمایش درآمده است.  پژوهش در خدمت حفاظت و نگهداری و بازسازی‌اشیا بوده و تمام تلاش این است که این پژوهش‌ها صرفاً تبدیل به یک مقاله، فیلم و پیوست فرهنگی نشود بلکه از این آثار برای بهره‌برداری درست در راستای حفظ آثار تاریخی استفاده شود.

انتهای پیام/