بهگزارش میراثآریا، تقی عیدی با اشاره به فراهم شدن مقدمات مستندسازی، تصویربرداری و گزارشگیری در خصوص ثبت این رویداد فرهنگی و مذهبی در سرایان که ریشه در اعتقادات مذهبی مردم این دیار دارد، بیان کرد: همزمان با عید سعید غدیر، مردم شهر سرایان از سالیان دور تاکنون، سنت دیرینه غدیرآب یا غدیرو را زنده نگه داشته و با اعتقاد راسخ در احیای آن همت میگمارند.
مسئول میراثفرهنگی، گردشگری و صنایعدستی شهرستان سرایان افزود: سنت غدیرآب که از زمانهای دور در شهر سرایان با آداب و رسوم خاص به یادگار مانده است به نقل از پدربزرگها نیز از زمان آبا و اجدادیشان نیز مرسوم بوده است و مردم سرایان را از اذان صبح تا طلوع آفتاب به مظهر قنات زابری که به غدیرآب مشهور است راهی کرده است و صفهای کیلومتری وسائط نقلیه را در فاصله ۵ کیلومتری تا سرایان از مشتاقان و عاشقان امامت و ولایت فراهم کرده است.
او در ادامه یادآور شد: به اعتقاد مردم آب مظهر این قنات در صبح عید غدیر با آب بهشت و نهری از برکه غدیر آمیخته شده است و از تبرک و قداست خاصی برخوردار است.
عیدی با بیان اعتقادات مردم سرایان پیرامون این سنت دیرینه اظهار کرد: مردم سرایان بویژه بزرگتر خانواده در صبح عید غدیر آب برداشتی از مظهر قنات سرایان غدیرو را به برای تبرک بر سر قبور اموات برده و معتقدند اهل قبور نیز از ثواب آن برخوردار میشوند.
مسئول میراثفرهنگی، گردشگری و صنایعدستی شهرستان سرایان یادآور شد: از آنجایی که اعتقاد مردم براین است که غدیر مهریه حضرت زهرا (س) است در صبح غدیر آب قنات را به عنوان خیر و برکت و با عنوان آب غدیر به خانه میآوردند و با آن چای و غذا آماده میکردند و به رخت و لباس و خصوصا کفن و حوله و لباسهای نو که در صندوق داشته و دارند، میپاشند و مقداری از این آب را قبل طلوع آفتاب سر مزار اموات خود برده و روی قبر اموات میریزند.
او افزود: بردن آب غدیر برای همسایهها و سادات شهر و استفاده در سماور برای طبخ چای و غذا تا روزها و ماهها از کاربردهای دیگر غدیرو است. که باعث ترویج سنت صله رحم و انس و الفت بیشتر بین اقوام و خویشان میشود.
به گفته عیدی صبح عید غدیر آب مظهر قنات زابری سرایان از قدیمالایام به نیت برگزاری مراسم غدیرو برای مصرف عموم آزاد است و گویا این موضوع هم از زمانهای دور همچنان رواج دارد و صفهای کیلومتری را در این مکان که در ارتفاعات شمال شهر سرایان قرار دارد، شکل میدهد.
سنت حنا بستن در سرایان
مسئول میراثفرهنگی، گردشگری و صنایعدستی شهرستان سرایان همچنین برخی دیگر از آداب و رسوم رایج بین مردم سرایان، همانند حنا بستن را در ایام غدیر متذکر شد و اضافه کرد: مردم شهر سرایان از زمانهای قدیم برای ایام غدیرو قربان اهمیت خاصی قائل بودند وخصوصا در بحث غدیر به دلیل قداست آن بسیار مورد اهمیت خانوادههای سرایانی بوده و است.
او در خصوص آداب حنا بستن در روز غدیر توضیح داد: برخی از شهروندان از حدود یک ماه قبل از غدیر اقدام به تهیه حنا کرده تا جایی که حتی اگر حنا در خود سرایان پیدا نمیشد برای تهیه آن راهی شهرهای اطراف و یا شهرهای بزرگتر میشدند.
عیدی گفت: اگر برای تامین هزینه حنا دچار مشکل میشدند حتما یکی از وسایل منزل خود را میفروختند تا حنا تهیه کنند.
مسئول میراثفرهنگی، گردشگری و صنایعدستی شهرستان سرایان اضافه کرد: در تایید اهمیت رسم حنا بستن و لزوم تهیه آن، ضرب المثلی در بین مردم مرسوم بوده که اگر برای شب عید غدیر و حنابندان پول نداری لک لکوی خودتان را بفروشید و حنا تهیه کنید (لک لکو: ظرف آبی بوده شبیه آفتابه لگن برای شستن ظروف از آن استفاده میشده) و شب عید غدیر به دیدار بزرگترها (باپیر وبی بی) میرفتند و آنجا مراسم حنابندان اجرا و بعد از آنجا در مراسم و جشنها شرکت میکردند و سپس به خانه بازمی گشتند حناهایی را که از قبل آماده کرده بودند، به دست، پا و موهای سرشان میزدند و گاهی تا صبح این حنا را روی دست و پا و سرشان نگه داشته و صبح روز غدیر غسل میکردند.
او ادامه داد: این سنت به حدی با اعتقادات مردم گره خورده بود که برخی از بانوان سرایانی در صبح غدیر با حنا بستن حتی بهدور از چشم اقوامی که اموات تازه دارند در صبح غدیر دستان حنا بسته خود را با آب غدیر شستوشو میدهند و از ثواب آن بهرهمند میشدند.
عیدی یادآور شد: این آیین به منظور گسترش، تعمیق و ترویج و انتقال فرهنگ غدیر به نوجوانان و نسلهای آینده و الگوسازی عید غدیر خم با استفاده از آیات و روایات در شهرستان برنامهریزی و در حال مستندسازی است.
مسئول میراثفرهنگی، گردشگری و صنایعدستی شهرستان سرایان گفت: در راستای ثبت این آیین در ردیف رویدادهای گردشگری و معنوی کشور و همچنین ثبت این سنت حسنه که از قدیمالایام در بین مردم این شهرستان مرسوم بوده و هست بهعنوان خواسته عمومی شهروندان برنامهریزی لازم برای ثبت پرونده توسط شهرستان تهیه و به مرکز استان ارسال شده است.
انتهای پیام/
نظر شما