به گزارش میراث‌آریا، لوس پاردونز یک مرکز اداری اینکاها از دوران سلطنت توپا اینکا یوپانکی، دهمین امپراتوری اینکاها (۱۴۷۱–۱۴۹۳ پس از میلاد)، از پنجمین سلسله هانان بود.

اینکاها این سکونتگاه را در فاصله کوتاهی از کواهشی (Cahuachi) ساختند، که مرکز برگزاری تشریفات تمدن نازکا و در همسایگی خطوط مشهور جهانی نازکا در صحرای نازکا بوده است.

کاوش‌ها بقایای یک مجموعه معبد را از دوران Preclassic (که به عنوان دوره شکل‌گیری نیز شناخته می‌شود) یافته‌اند که قدمت اولیه این مجموعه به پنج هزار سال پیش می‌رسد.

این معبد با دیوارهایی از خشت خام ساخته شده، و شامل یک پلکان مرکزی است که به یک پلازا مرتفع در مرکز منتهی می‌شود.

در داخل معبد، باستان‌شناسان دیوارهایی با تصاویر تلفیقی انسان و حیوان پیدا کردند، مانند تصویری که بدن انسان را با سر پرنده و پنجه‌های خزندگان نشان می‌داد.

در قسمت فوقانی مجموعه، دیواری مزین به گچ بری و نقوش تصویری با رنگ‌های سفید، آبی و قرمز وجود دارد.

در محل حفاری دوم، محققان آثاری از معماری تشریفاتی و رسمی را یافتند که مربوط به اواخر دوره موچه بین سال‌های ۶۰۰ تا ۷۰۰ پس از میلاد است. تمدن موچه یا حکومت موچه بخشی از تاریخ کشور پرو است و به دوران حکمرانی قوم موچه بر مناطق غربی و ساحلی پروی امروزی در خلال سال‌های ۱۰۰ تا ۷۰۰ میلادی بازمی‌گردد. حاکمان موچه که به مذهبی چندخدایی باور داشتند حکومتی مذهبی را بنیان‌گذاری کردند. موچه‌ها در فلزکاری پیشرفته بوده و تکنیک‌های ویژه‌ای برای آبیاری اراضی کشاورزی خود ابداع کرده‌ بودند.

این حفاری منجر به کشف یک سکوی پلکانی بزرگ با پشت‌بندها شد. همچنین در این محل بقایای یک کودک خردسال ۵ تا ۶ ساله کشف شد.

به گفته وزارت فرهنگ پرو، این تحقیقات به دنبال بررسی ظاهر، روند تکامل و توسعه مراکز تشریفاتی و گورستان نخبگانی است که به صورت منطقه‌ای بین دوره‌های پیشاکلاسیک و موچه و در ارتباط با چندین مرکز نوظهور دیگر در دره جکتپک و لامبایک ساخته و تثبیت شدند.

ترجمه: آناهیتا رشیدی

انتهای پیام/