میراث آریا: محمد غفاری سال ۱۲۲۴ در شهر کاشان و در خانواده ای سرشناس و هنرمند به دنیا آمد، او برادرزاده «صنیع الملک» از نقاشان بنام بود. روحیه و طبع لطیف محمد و تشویق والدینش باعث شد او به نقاشی روی آورد و این هنر والا را به خوبی بیاموزد . او با دیدن طبیعت سرسبز روستای محل زندگیش «کلده» که جایی سر سبز و خوش آب و هوا بود قلبش مالامال از عشقی سرشار به طبیعت می شد و در همان کودکی با تکه ذغالی این زیبایی های طبیعت را روی دفتر و یا دیوار نقاشی می‌کرد.
در خانواده او هنر و بخصوص نقاشی از اهمیت ممتازی برخوردار بود. پدر محمد نیز در کشیدن منظره و نقاشی و چاپ سنگی استعداد زیادی داشت به همین دلیل خیلی زود فهمید که فرزندش در نقاشی استعداد دارد و او را برای جدی گرفتن نقاشی، تشویق و راهنمایی کرد.
او خودش در ابتدا به تعلیم نقاشی به محمد پرداخت و با بررسی دقیق نقاشی های او نکاتی را به او می آموخت و راهنماییش می‌کرد و نکاتی را به او بازگو می کرد: «محمد جان اگر می‌خواهی نقاش خوبی شوی، باید مداوم کار کنی و تا می‌توانی طرح بزنی و نقاشی بکشی»
محمد غفاری پس از طی تحصیلات ابتدایی در کاشان با برادر بزرگترش به تهران آمد و در دارالفنون رشتهٔ نقاشی را ادامه داد. هر دو آنها در مدرسه دارالفنون به مدت سه سال در رشتهٔ نقاشی مشغول به تحصیل شدند.
پس از گذشت سه سال تحصیل وی در دارالفنون، هنگام بازدید ناصر الدین شاه از این مدرسه تابلویی از چهره اعتضاد السلطنه، رئیس وقت مدرسه دارالفنون را مشاهده نمود و تحت تاثیر آن قرار گرفت و او را به استخدام دربار در آورد و به سفارش ناصر الدین شاه چندین تابلو کشید.
پس از اینکه ناصرالدین شاه ، محمد غفاری را به استخدام دربار در آورد ابتدا به او لقب خان، سپس پیشخدمت مخصوص را به او داد و سپس شاه تحت تاثیر آثار او قرار گرفت و خود را به شاگردی وی در آورد و او را در ابتدا نقاش باشی و سپس کمال الملک نامید. او در مدت حضورش در دربار، ۱۷۰ تابلو کشید که معروف ترین تابلو ، تالار آینه است.
کمال الملک یکی از پرآوازه ترین و بانفوذترین شخصیت های تاریخ هنر معاصر ایران است. او با ورود به دربار ناصرالدین شاه به ترتیب القاب خان، پیشخدمت مخصوص و نقاش باشی را گرفت. او در طول حیاتش ۱۷۰ تابلوی نقاشی خلق کرد که برجسته ترین آنها، تابلوی تالار آینه است.
محمد غفاری (کمال الملک) ۱۲ سال آخر عمر خود را در روستای حسین آباد نیشابور گذراند و سرانجام در سن ۹۵ سالگی و روز یکشنبه ۲۷ مرداد سال ۱۳۱۹ ه.ش بر اثر کهولت سن و بیماری دعوت حق را لبیک گفت. با اینکه او وصیت کرده بود در باغ خودش واقع در روستای حسین آباد دفن شود، اما او در کنار مزار شیخ فرید الدین عطار نیشابوری در شهر نیشابور به خاک سپرده شد و بر مقبره او آرامگاهی خاص بنا شد.
طراحی بنای آرامگاه کمال الملک، همچون آرامگاه ابن‌سینا و خیام، توسط مهندس هوشنگ سیحون انجام شده است، سیحون در سال ۱۳۳۷ شمسی، طرحی به انجمن آثار ملی ارائه کرد که شامل شش ایوانچه مقعر با کاشی‌های معرق لاجوردی و سفید بود. این طرح مورد تأیید قرار گرفت و ساخت بنا در کنار آرامگاه عطار در سال ۱۳۴۱ شمسی با شش ایوان توسط کارگران نیشابوری آغاز شد.
آرامگاه کمال الملک به عنوان یک نمونه زیبا از ترکیب معماری سنتی و معماری معاصر، از هندسه نقطه برجسته‌ای استفاده کرده که شش قوس نیم‌دایره و چهار قوس متقاطع در مورب‌ها و دو طاق کوتاه‌تر، مثل آرامگاه عمر خیام، در این بنا دیده می‌شود. همچنین، در بالای مقبره می‌توان مجسمه‌ای از کمال الملک را دید که توسط یکی از شاگردانش حجاری شده است. این آرامگاه با ترکیبی منحصر به فرد از عناصر معماری سنتی و مدرن، نمونه برجسته از هنر معماری ایرانی است.
انتهای پیام/
نظر شما