یحیی نجارقابل، معاون گردشگری اداره کل میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی استان اردبیل در یادداشتی نوشت: گردشگری به مثابه موتور محرکه اقتصادی مقصدهای گردشگرپذیر به طور غیرمستقیم راه گشای توسعه صلح و آرامش برای این مقصدهاست. توسعه گردشگری به تحقق اهداف توسعه پایدار ملل متحد (SDGs ) منجر شده است. بر همین اساس گردشگری نقش راهبردی در تحقق اهداف پایداری نظیر توانمندسازی اقتصادی و اجتماعی زنان، کاهش فقر وتقویت هویت زنان، در قالب «سودرسانی گردشگری به مستمندان، حفاظت محیط زیست و توانمندسازی زنان» دارد.

می‌توان گفت که صنعت گردشگری به طور ناملموسی دروازه‌های صلح را برای مردم محلی و گردشگران می‌گشاید. توان گردشگری در معرفی یک مقصد امن و به دور از تنش بالاترین ابزار گفتمان سیاسی و دموکراتیک است. ایلیارد چنین پیش‌بینی می‌کند که اصلی‌ترین صنعت در قرن بیست و یک توجه به رفاه انسان‌ها، رسیدگی به زمین و ارتباطات میان فرهنگی است؛ بنابراین حفظ گردشگری می‌تواند نقش اساسی در این صنعت ایفا کند. گردشگر با انگیزه و علاقه شخصی وارد یک مقصد شده با بازدید از سایت‌های گردشگری ملل مختلف با ارزش‌های آنها آشنا شده و در بسیاری از موارد حس تفاهم فرهنگی پیدا کرده و همین امر موجب احترام متقابل و نهادینه کردن هنجارهای مقصد میزبان می‌شود.

با بررسی بیانیه‌های مختلف سازمان جهانی گردشگری در مورد ارتباط صلح و گردشگری به نکات قابل توجهی می‌رسیم. طبق بیانیه مانیل فیلیپین در سال ۱۹۸۰ گردشگری نیروی اصلی صلح و تفاهم بین‌المللی است و بر اساس گزارش و طرح جامع از حقوق و کدهای گردشگری در صوفیا بلغارستان در سال ۱۹۸۵، گردشگری عامل اساسی بهبود تفاهم دو جانبه، نزدیکی و صمیمیت جوامع به یکدیگر و در نهایت همکاری بین‌المللی است. کدهای اخلاقی جهانی برای گردشگری در سانتیاگو شیلی در سال ۱۹۹۹ بیان می‌کند که گردشگری به طور مستقیم و بدون واسطه باعث روابط افراد از فرهنگ­ها و سبک‌های زندگی مختلف می‌شود و مهمترین عامل ایجاد دوستی و تبادل فرهنگی است.

جایگاه صلح در صنعت گردشگری جایگاهی انکار ناپذیر است و این دو، یعنی گردشگری و صلح رابطه‌ای مستقیم دارند. با توجه به نظرات پرفسور جعفری پدر علم گردشگری جهان، گردشگری یعنی تقابل میان انسان‌ها و نه تقابل میان دولت‌ها. به همین خاطر گردشگری تنها صنعتی است که به طور مستقیم
با صلح، آرامش و دوستی میان انسان‌ها و فرهنگ‌ها در ارتباط است. از این منظر بدون ثبات سیاسی و آرامش -که در گرو برقراری صلح است- گردشگری امکان درخشش ندارد، بنابراین گردشگری ذینفع از صلح است. همچنین گردشگری از طریق ایجاد تفاهم و تبادل فرهنگی محرک اساسی برای توسعه صلح است. همیشه این تفکر وجود داشته که آیا گردشگری از صلح منتفع می­‌شود یا خود صلح را ایجاد می‌کند. پاسخ منطقی این است که «گردشگری عامل و نیروی اساسی صلح» است. گردشگران در برنامه‌ریزی برای سفرها یا همایش­های خود، صلح و آرامش را به عنوان فاکتور کلیدی در نظر می­گیرند.

طبق گزارش­‌های به دست آمده ۶۳ درصد از گردشگران بین‌المللی که مقصدهای گردشگری فرهنگی را انتخاب کرده‌اند، عامل ایمنی و امنیت را به عنوان عامل فوق‌العاده مهم و موثر در تصمیم‌های خود مطرح کرده‌اند. در بعد سیاسی، صنعت گردشگری زمینه صلح و صمیمیت و دوستی بین کشورها و جوامع را فراهم کرده، به طوری که برخی از تصورات کلیشه­‌ای و اندیشه‌ها و باورهای نادرستی را که ملت‌ها از یکدیگر دارند، گردشگری از بین می‌برد. به همین دلیل به منظور توسعه صنعت گردشگری، امنیت در داخل مرزهای یک کشور و همچنین در سطح بین‌المللی پدید می‌آید، ایجاد صلح و امنیت در دنیا تاثیر مهمی از گردشگری است.

در این زمینه دبیر کل سازمان جهانی گردشگری در افتتاحیه یازدهمین اجلاس مجمع عمومی سازمان در قاهره بر نقض تقابل صلح و دوستی و گردشگری تاکید کرد و گفت: جهانگردی در همان اندازه که در به وجود آوردن صلح سهیم است، همان قدر نیز از آن بهره­‌مند می‌شود.

بنابراین می‌توان گفت که گردشگری و صلح در یک رابطه مستقیم و سازنده قرار دارند، به گونه‌ای که وجود هرکدام بر دیگری لازم است و توسعه هر دو آنها ما را به سوی دنیایی بهتر هدایت می‌کند.

انتهای پیام/