محمدرضا تاجیک رئیس اداره میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی شهرستان ورامین در یادداشتی نوشت: در دشت حاصلخیز ورامین که امروزه، دوران سخت بحران‌هایی همچون گرما و کم آبی را می‌گذراند، درختان کهنسالش چنان جاذبه‌ای را به وجود آورده‌اند که نه تنها گردشگران ایرانی، بلکه گردشگران خارجی را به سوی خود می‌کشاند.
باتوجه به وجود جاده‌های درختی متعدد در دشت ورامین همچون جاده‌های درختی کاج روستای شمس آباد و چنار روستای احمدآباد کوزه گران در شهرستان ورامین، چنار روستاهای یوسف رضا و پلنگ دره در شهرستان پیشوا، چنار روستای فیلستان در شهرستان پاکدشت و زبان گنجشک روستای پوئینک در شهرستان قرچک، آنچه که امروزه در این سرزمین حاشیه کویری تبدیل به نگینی گرانبها و درخشان شده است، جاده درختی ورودی روستای هدف گردشگری خاوه در شرق شهرستان ورامین است.
خاوه به دلیل برخورداری از جاذبه‌های متنوع باستانی، تاریخی، معماری، مذهبی، طبیعی، روستایی و... به عنوان روستای هدف گردشگری شناخته می‌شود.
اما سخن از جاده درختی ورودی روستای خاوه، حدیث دیگریست. جاده‌ای که عنوان طولانی‌ترین جاده درختی این دشت و حتی استان تهران را یدک می‌کشد و با درختان کهنسال زبان گنجشک، تبدیل به دالانی بهشتی در ورودی این روستا شده است.
تمام درختان باصفای این جاده، یکدست از نوع زبان گنجشک (ون) می‌باشد که به طول ۲ کیلومتر به تعداد حدود ۳ هزار اصله بنا بر نظر ریش سفیدان روستا تقریباً در سال ۱۳۱۰ هجری شمسی به همت حاج آقا محمد معصومی از بزرگان روستای خاوه و توسط روستائیان این روستا کاشته شده است.
ریش سفیدان روستا به خاطر دارند که در دوران پهلوی اول به مدد برخورداری از آب قنات و بعدها آب موتور آب، اکثر درختان این جاده توسط دانش‌آموزان روستا به یادگار کاشته و به نام خودشان نامگذاری شده و هر دانش‌آموز متعهد شده بود که تا آخر عمر و تا زمانی که زنده است از درخت خود مراقبت کنند و اگر خشک شد و یا شکست، نهال جدیدی جایگزین آن کنند.
اکنون که گرد پیری بر چهره برخی از تنها بازماندگان همان دانش‌آموزان نشسته، آن‌ها همچنان چون دوران دانش‌آموزی، خود را مکلف به حفاظت از جاده درختی می‌دانند.
در سال‌های اخیر نیز در کنار این جاده ورودی، جاده دیگری به عنوان خروجی به همت بخشداری، دهیاری و شورای اسلامی روستا احداث و با کاشت نهال و درختانی جدید، ان‌شاءلله تا چند سال آینده قد برافراشته و زیبایی جاده را دوچندان خواهد کرد.
این جاده امروزه یکی از مهمترین جاذبه‌های تاریخی، طبیعی و روستایی شهرستان ورامین و روستای خاوه محسوب می‌شود و قرار داشتن آسیاب آبی بزرگ و سنتی روستا در کنار آن، امروزه تبدیل به لوکیشن ساخت بسیاری از فیلم‌ها و سریال‌های سینمایی و تلویزیونی همچون سریال پرمخاطب مرضیه شده و همه ساله میزبان و پذیرای جهانگردان و ایرانگردان بی‌شماری می‌باشد.
از جمله ویژگی‌های این جاده درختی که در تاریخ اجتماعی و کشاورزی شهرستان و این روستا در نوع خود بی‌نظیر است، اجرای سنت پسندیده نذرآب کشاورزی روستائیان برای ماندگاری طبیعت این جاده است. این گونه است که از همان زمان کاشت، جوی و نهر آبی در دو طرف جاده احداث و کشاورزان سهمیه آب زمین‌های کشاورزی خود را، خودخواسته از این جوی عبور می‌دهند تا ضمن ثواب اخروی، هم این درختان تشنه نشوند و هم اینکه ایفاگر نقش واقعی خود در احیای این طبیعت باشند.
برگزاری آیین مردمی و سنتی سیزده بدر در فروردین هر سال، جلوه دیگری از شکوه این جاده است. از صبح روز سیزدهم، شهری‌ها و اهالی روستاهای اطراف به این جاده می‌آیند و با اطراق در حاشیه آن و اجرای ساز و دهل سنتی، به پخت غذاهای سنتی از جمله آش و درست کردن چای آتیشی پرداخته و تا غروب آفتاب با اجرای بازی‌های بومی و محلی همچون چوب بازی، روز سیزده فروردین خود را با شکوه خاصی به اصطلاح بدر نموده و آنرا گرامی می‌دارند.
امید است با ثبت پرونده این جاذبه طبیعی در فهرست میراث ملی کشور توسط وزارت میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی، طلایه‌دار حفظ بخشی از هویت تاریخی و فرهنگی سرزمین‌مان باشیم.
انتهای پیام/
نظر شما