میراث آریا: پروژه آمازونیا رِولادا مطالعه‌ای درباره منطقه آمازون است که هدف آن شناسایی محوطه‌های باستان‌شناسی با استفاده از فناوری لیدار (LiDAR) و بررسی‌های انجام‌شده توسط پژوهشگران محلی است که از میان مردم بومی و سنتی هستند.

در یک بیانیه مطبوعاتی که در موزه آمازون در مانائوس صادر شد، ادواردو نِوِس، مدیر موزه باستان‌شناسی و قوم‌نگاری دانشگاه سائو پائولو، از کشف یک سکونتگاه استعماری خبر داد که در نقشه‌های قرن ۱۸ میلادی دیده می‌شود.

این کشف با استفاده از فناوری لیدار (Light Detection and Ranging)، روشی از سنجش از دور که با استفاده از نور به شکل لیزر پالسی، فواصل متغیر تا سطح زمین را اندازه‌گیری می‌کند، انجام شد. تفاوت‌های زمانی بازگشت لیزر و طول‌موج‌ها می‌تواند برای تهیه نقشه دیجیتال سه‌بعدی از مناظر پنهان‌شده مورد استفاده قرار گیرد.

بررسی لیدار، ردپایی از سیستم خیابانی را آشکار کرد که نِوِس در مصاحبه با رسانه برزیلی متروپولیس توضیح داد، پس از آنکه ساکنان آن سکونتگاه را پس از ۳۰۰ سال حکومت استعماری پرتغالی ترک کردند، فراموش شده بود.

این سکونتگاه بخشی از منطقه آمازون استعماری پرتغال بود که یک استان جداگانه از آمریکای پرتغال محسوب می‌شد و از آغاز قرن ۱۷ تا اوایل قرن ۱۹، زمانی که برزیل به یک کشور مستقل تبدیل شد، ادامه داشت.

نِوِس همچنین در بیانیه مطبوعاتی خود از دو کشف دیگر خبر داد.

اولین مورد یک سازه سنگی در ایالت روندونیا است که در آن ساختارهای هندسی زمینی، همچون شکل‌های مربع و دایره‌ای، و ویژگی‌های خطی که به‌نظر می‌رسد جاده باشند، وجود دارد. کشف دوم نیز در روندونیا یک ویژگی شبکه‌مانند است که باستان‌شناسان قصد دارند بیشتر آن را کاوش کنند.

نِوِس گفت: ما هنوز دقیقاً نمی‌دانیم آن‌ها چه هستند. ممکن است این‌ها مناطق کشت یا شاید محل‌های سکونت باشند، اما باید دوباره به محل برگردیم و با حفاری بیشتر معنای آن‌ها را بهتر درک کنیم. این سازه‌ها در جاهای دیگری همچون بولیوی نیز شناخته شده‌اند، اما این اولین باری است که آن‌ها را در سمت برزیلی مشاهده کرده‌ایم.

انتهای پیام/