به گزارش میراث آریا، محمدعلی ابراهیمی کارشناس اداره کل میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی سیستان و بلوچستان در یادداشتی ضمن پاسداشت میلاد یعقوب لیث به معرفی این اسطوره سیستانی پرداخت و نوشت: این روزها سالروز تولد امیر یعقوب لیث صفاری سیستانی عیاری از دیار عیاران نخستین شهریار ایران زمین است.

رادمان پور ماهک (رادمان پسر ماهک) که امروز او را با نام یعقوب لیث صفاری و یعقوب عیار می‌شناسیم، نخستین حکومت رسمی را پس از حمله تازیان به این دیار بنیان کرد و به راستی یکی از کسانی است که پس از تازش تازیان به ایران کوشید آیین و فرهنگ ایرانی و زبان پارسی را همچون گوهری ارزشمند برای نسل‌های بعد زنده نگهدارد.

ایران زمین موطن مردان مردی بوده که در صیانت از کیان ایران جان داده‌اند ولی اجازه نداده‌اند گزندی به این آب و خاک برسد. امروز که پنجمین سالگرد شهادت‌امیری از جنس رشادت و با بنمایه شهامت را سپری می‌کنیم درود می‌فرستیم بر سردار شهید حاج قاسم سلیمانی که ادامه دهنده راه بزرگ‌امیرانی چون یعقوب لیث و سورنا و سربداران و سرخ جامگان بود.

رادمان پور ماهک یکی از (عیاران) دلاور ایران بود که کوشش‌های او برای حفاظت از این آب و خاک و فرهنگ ایران در درازنای زمان همچنان ارزنده و پررنگ است.

او دلاورمردی بود که عامل پایداری ایرانیان در برابر بیگانگان بود و به نقلی در سیاست و کشورداری در لشکرداری و جنگ‌آوری بسیار نام‌آور بود و اگر دست سرنوشت مهلتش می‌داد سرنوشت ایران و سیستان وبلوچستان نیزکه در دوره صفاریان برآی چهل سال پایتخت حکومت یعقوب و دارالخلافه ایران بود به شکلی دیگر رقم می‌خورد.

یکی از اقدامات ارزشمند وی، زنده نگهداشتن زبان شیوای پارسی و (رسمی) کردن خط و ربط پارسی در ایران ماست. وی پیش از چکامه سرای بزرگ فردوسی میزیست و سخن گفتن ایرانیان به زبان تازی را ننگ میشمرد. اگر کوشش رادمان و پس از او فردوسی توسی نبود و اگر رشادت خیل شهیدان همچون سردار سلیمانی و یاران و پهلوانان دیگر نبود شاید امروز ما و شما پارسی سخن نمی‌گفتیم و در این آرامش و آسایش نبودیم.

در سال ۲۵۴ هجری، یعقوب لیث صفار، دولت مستقل ایران را در شهر زرنج سیستان تأسیس کرد و زبان فارسی دری را زبان رسمی کرد که تاکنون ادامه دارد.

او در سال۲۶۵ هجری قمری درجندی شاپور خوزستان بر اثر جراحت‌های متعدد که در نبردهای مختلف بروی واردشده بود و بیماری درگذشت.

یعقوب در روستای «قرنین» یا «کارنین»، در حاشیه کویر، در شمال شرقی خاش رود، در روستای نیشت، در سیستان در یک منزلی بر سر راه فراه، در شهرکی که نهری از میان آن می‌گذشت و در خانواده‌ای رویگر متولد شد.
 

انتهای پیام/