به گزارش میراث‌آریا، سیدرضا صالحی‌امیری، وزیر میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی به مناسبت روز بزرگداشت شهدا پیامی صادر کرد.

در متن این پیام آمده است: در گستره تاریخ، مقاطعی وجود دارد که خون ایثارگران، جوهر نگارش صفحات درخشان یک ملت می‌شود. شهدا، تنها مدافعان سرزمین نبودند، بلکه پاسداران فرهنگ، معنویت و ارزش‌های جاودانه‌اند. آنان که از مرزهای مادی فراتر رفتند و حقیقت را با ایثار خویش معنا کردند. یادشان نه‌فقط گرامی، بلکه در تار و پود هویت ملی ما جاری است.

در بخش دیگری از این پیام، با استناد به آیه‌ای از قرآن کریم آمده است: «هرگز مپندارید آنان که در راه خدا جان باختند، مرده‌اند؛ بلکه زنده‌اند و نزد پروردگارشان روزی می‌خورند» (آل‌عمران، ۱۶۹). این حقیقت، جایگاه شهدا را از هر آنچه در این جهان فانی است، متمایز می‌کند و نشان می‌دهد که ایثارگری آنان نه‌فقط در این دنیا، بلکه در حیات ابدی نیز معنا دارد.

او در ادامه تأکید می‌کند: ایران امروز، اقتدار و سرافرازی خود را مرهون خون‌هایی است که برای اعتلای پرچم عزت و استقلال این سرزمین نثار شد. این امنیت، نه حاصل معادلات قدرت، بلکه ریشه در ایثار و ایمان دارد؛ همان اعتقادی که شهدا را در حافظه تاریخ ماندگار ساخت تا وجدان بشریت را بیدار نگه دارند. آنان، نه صرفاً یادگاران دیروز، بلکه چراغ راه آینده‌اند؛ نه فقط اسطوره‌های یک ملت، بلکه سرمایه‌های ماندگار تمدن بشری‌اند.

در ادامه، وزیر میراث‌فرهنگی با تأکید بر لزوم ادای احترام به شهدا تصریح کرده است: پاسداشت یاد آنان تنها زمانی معنا می‌یابد که از سطح آیین‌های تشریفاتی فراتر رود و در رفتار، تصمیمات و اندیشه ملت جلوه‌گر شود. خانواده‌های شهدا، وارثان این میراث سترگ‌اند؛ گنجینه‌هایی که در دل خود، مدرسه‌ای از صبر، شجاعت و ازخودگذشتگی را حفظ کرده‌اند. کم‌توجهی به جایگاه آنان، نادیده گرفتن روح جمعی یک ملت است.

در پایان، صالحی‌امیری تأکید می‌کند: شهدا، نه نام‌هایی بر سنگ، که خون جاری در شریان‌های این سرزمین‌اند. اگر این ملت، در تندباد تحولات جهانی، استوار مانده و پرچم عزت و استقلال را برافراشته نگاه داشته است، این نه تصادف، که میراث آنانی است که جان خویش را فدای حقیقت کردند. پاسداشت این رشادت‌ها تنها در کلمات و مراسم خلاصه نمی‌شود؛ بلکه در تصمیمات، سیاست‌گذاری‌ها و اقدامات یک ملت معنا پیدا می‌کند. هر گامی که در مسیر پیشرفت، عدالت و عزت این سرزمین برداشته می‌شود، باید نشانی از ادای دین به آنان باشد که رفتند تا ما بمانیم.

انتهای پیام/