خسرو معتضد، نویسنده و پژوهشگر تاریخ، در گفتوگو با خبرنگار میراثآریا درباره جشن باستانی نوروز و دیگر آیینهای کهن ایرانزمین اظهار داشت: کشور ما ایران آداب و سنن تاریخی بسیار زیبایی دارد که در کتاب آثار باقیه عن القرون خالیه ابوریحان بیرونی بهطور مفصل بیان شده است.
وی افزود: در زمانهای قدیم، ایرانیان در هر ماه جشنهایی برگزار میکردند که بیشتر مرتبط با طبیعت بود، چون ایرانیان همواره ارتباط عمیقی با زمین و طبیعت داشتند. کشاورزی، دامپروری و زندگی در کنار طبیعت موجب میشد که ایرانیان جشنهای متعددی به مناسبتهای مختلف طبیعت برگزار کنند.
معتضد به برخی از جشنهای کهن ایرانی اشاره کرد و گفت: در ایران باستان، ده روز پیش از نوروز مراسمی به نام جشن به یاد مردگان برگزار میشد. در این مراسم، خانوادهها برای یادبود اموات خود شمع روشن میکردند. این نوع مراسم را در برخی دیگر از کشورها هم مشاهده کردهایم که نشان از اشتراکات فرهنگی انسانها در سراسر جهان دارد.
وی افزود: یکی دیگر از جشنهای کهن ایرانی جشن 'سیرسوران' بود که در آبان ماه برگزار میشد و مردم در آن روز باید سیر میخوردند. همچنین در نزدیکی ایام نوروز، آیین خانهتکانی و شستشوی منازل برگزار میشد که آداب زیبای ایرانی را نشان میدهد. در شب سال نو، غذاهای خاصی همچون رشتهپلو و کوکو پخته میشد. در آن زمان ماهی کم بود و مردم معمولاً ماهی دودی میخوردند و سبزیپلو جایگزین رشتهپلو شد.
معتضد درباره فلسفه غذایی شب عید نیز گفت: در خصوص کوکوی شب عید، میگفتند که سال کهنه به غذا نگاه میکند و میپرسد: 'پس سهم من کجاست؟' به همین دلیل، کوکو در شب عید پخته میشد تا همزمان با آمدن سال نو، نشاط و سرزندگی به خانهها بازگردد.
این پژوهشگر تاریخ در ادامه توضیح داد: گرچه برخی از جشنها و آیینهای ایرانی در طول تاریخ تحت تاثیر حوادث مختلف قرار گرفتند و برخی از آنها منسوخ شدند، اما در طول زمان، این سنتها همواره زنده نگه داشته شدهاند. حملات و فشارهای مختلف در طول تاریخ نتوانستند هویت و فرهنگ غنی ایرانی را از بین ببرند و این جشنها همچنان تا امروز در دل مردم ایران زندهاند.
معتضد در پایان تاکید کرد: نوروز همواره جشن زندگی و آغاز یک دوره جدید است. این جشن از قدیمالایام بهعنوان یک نماد از طبیعت و بازگشت به زندگی جدید در دل مردم ایران جاودانه مانده است. تغییرات فصلی و بازگشت به سرسبزی و نشاط طبیعت باعث میشود که نوروز همیشه در دلها زنده بماند. این جشن به دلیل ارتباط عمیقاش با طبیعت و شادی درونی انسانها، همواره پابرجا خواهد ماند.
انتهای پیام/
نظر شما