میراث‌آریا: هویت ملی، سرمایه‌ای است که در گذر زمان، گاه پررنگ و گاه کم‌رنگ شده است. در شرایط امروز، ضرورت احیای این هویت بیش از همیشه احساس می‌شود. این هویت، از مسیر روایت فرهنگ، تمدن و تاریخ هشت‌هزارساله اقوام فلات ایران زنده می‌شود. ایران، بیش از هر زمان، نیازمند وفاقی است که ریشه در هویت تاریخی و فرهنگی آن داشته باشد؛ وفاقی که از دل روایت‌های مشترک و پیوندهای میان‌فرهنگی اقوام بر می‌آید.
قصه‌های ناگفته، روایتی برای وفاق اجتماعی
ایران سرزمینی است که در دل خود قصه‌هایی ناگفته از شهرها، آدم‌ها، آیین‌ها و سنت‌ها دارد؛ از نیشابور و کازرون و پارسه و شوش و شوشتر تا اصفهان، تهران، قزوین، گرگان، مازندران و گیلان. هرکدام از این شهرها و اقوام، روایت‌هایی از گذشته را در خود جای داده‌اند؛ روایت‌هایی که بازگو کردنشان نه‌تنها هویت ملی را احیا می‌کند، بلکه می‌تواند نیرویی محرک برای وفاق اجتماعی، توسعه اقتصادی، فرهنگی و سیاسی باشد.
نهضت روایتگری؛ راهی برای توسعه همه‌جانبه
سه معاونت وزارت میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی، با تعریف یک پروژه مشترک برای شبکه‌سازی بوم‌گردی‌ها، موزه‌ها و اماکن تاریخی، می‌توانند نهضتی نو در روایتگری میراث ملموس و ناملموس این سرزمین آغاز کنند؛ مسیری که همزمان هویت و اشتغال را تقویت کرده و به وفاق فرهنگی و توسعه همه‌جانبه کشور می‌انجامد.
اقوام ایرانی؛ الگویی از وحدت در عین کثرت
هر قوم ایرانی با فرهنگ خاص خود، رنگی از این فلات را در پالت هویتی ایران نقش زده است؛ فارس‌ها، آذری‌ها، کردها، بلوچ‌ها، عرب‌ها، ترکمن‌ها، گیلک‌ها، مازنی‌ها، قشقایی‌ها، لرها و بختیاری‌ها، هرکدام با سبک زندگی، زبان، آیین، موسیقی، پوشش، خوراک و معماری خود، الگویی از وفاق در عین تنوع هستند. اکنون، بیش از هر زمان، باید از این تنوع فرهنگی برای تقویت هویت ملی و انسجام اجتماعی بهره برد؛ چتری که منافع ملی را در سایه خود تأمین می‌کند.
در جنگ روایت‌ها، قصه‌های ایرانی را بازگو کنیم
در روزگاری که جنگ روایت‌ها سرنوشت ملل را رقم می‌زند، بازگویی قصه‌های میراث ملموس و ناملموس اقوام ایرانی، می‌تواند زنجیر گسسته همبستگی را ترمیم کند. این روایت‌ها، نه‌تنها پیوندهای اجتماعی را مستحکم می‌کنند، بلکه وفاق فرهنگی را نیز تقویت کرده و ایران را در مسیر توسعه متوازن قرار می‌دهند.
«شبکه‌سازی روایتگری»؛ پروژه‌ای برای سه معاونت میراث‌فرهنگی
«شبکه‌سازی روایتگری قصه‌های اقوام ایرانی»، می‌تواند همان پروژه‌ای باشد که سه معاونت وزارت میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی را هم‌مسیر کند. بوم‌گردی‌ها، موزه‌ها و اماکن تاریخی، بستری برای اجرای این پروژه خواهند بود. این ساختار می‌تواند نه‌تنها وفاق فرهنگی، بلکه دیپلماسی گردشگری ایران را نیز تقویت کند.
بوم‌گردی‌ها؛ ظرفیتی که باید احیا شود
در سال‌های اخیر، بوم‌گردی‌ها از نظر کمّی رشد خوبی داشته‌اند، اما به دلیل نبود سیاست‌گذاری منسجم، ظرفیت فرهنگی آن‌ها که می‌تواند پیوندهای بین‌فرهنگی را تقویت کند، کمتر مورد استفاده قرار گرفته است. این خانه‌های بومی، با معماری، پوشش، زبان و خوراک خاص خود، نمایشگر اصالت و زیست‌بوم مردمان این سرزمین هستند؛ گنجینه‌هایی که در کنار موزه‌های پر از میراث اجدادمان و خانه‌ها و مکان‌های تاریخی، از خلیج فارس و چغازنبیل و تخت جمشید تا دیوار گرگان، گنبد سلطانیه و دریای کاسپین، می‌توانند وفاق ملی را در بستر روایتگری تقویت کنند.
نوروز؛ آغاز یک نهضت فرهنگی
در این عصر روایت‌ها، پژوهش‌های پروژه‌محور در کنار پیوست‌های رسانه‌ای، می‌تواند چراغی برای کشف هویت ملی و بازآفرینی وفاق اجتماعی باشد. و چه نقطه آغازی بهتر از «نوروز»؛ جشنی که همه اقوام ایرانی را گرد هم آورده و بستری ایده‌آل برای آغاز نهضت روایتگری و تقویت وفاق ملی است.
انتهای پیام/
نظر شما