به گزارش میراث آریا، دهم فروردین سالروز رحلت مرجع عالیقدر جهان تشیع آیت‌الله العظمی بروجردی(ره) است. او در تاریخ دهم فروردین سال ۱۳۴۰ رحلت کرد و در شهر مقدس قم تشییع و در حرم مطهر حضرت معصومه(س) به خاک سپرده شد.

خانه آیت‌الله بروجردی(ره) معروف به خانه آقا یکی از خانه‌های تاریخی شهر بروجرد است که در دوره قاجار ساخته شده است و در خیابان صفا کوچه آیت‌الله بروجردی(ره) قرار دارد.

شهرت این خانه به دلیل سابقه سکونت آیت الله بروجردی(ره) در آن است، این خانه تاریخی ۶۰۰ مترمربع زیر بنا دارد و تولیت آن در اختیار نوادگان آیت‌الله بروجردی(ره) قرار دارد.

بیش از ۵۵ سال پیش، ملک سعود، پادشاه حجاز، یک چمدان بزرگ حاوی ۱۵ نسخه قرآن کریم، قطعه‌ای از پرده خانه خدا و چیزهای گران‌بهای دیگری به عنوان هدیه نزد آیت‌الله بروجردی(ره) فرستاد.

آیت‌الله بروجردی(ره) تنها قرآن‌ها و پرده کعبه را پذیرفت و باقی هدایا را همراه نامه‌ای به ملک سعود بازگرداند و گفت: رسم من نیست که از ملوک و سران هدیه قبول کنم، ولی چون هدایای شما متضمّن دو چیز بزرگ قرآن کریم و پرده خانه کعبه بود، آن دو را پذیرفتم و اما عباها را فرستادم که شما هنگام نماز در آن‌ها به من هم دعا کنید، و من هم به شما هدیه می‌کنم حدیثی را که در احکام حج، مسلم از حضرت امام جعفر صادق(ع) روایت کرده است.

آنچه در نامه آیت‌الله بروجردی(ره) مهم بود: اوّلاً توجه و احاطه آقا به احادیث و روایات عامه است، و ثانیاً این حسن انتخاب،

این اقدام آیت‌الله بروجردی(ره) در مجامع اسلامی جهان خیلی با عظمت تلقی شده بود، چون علمای اهل سنت غالباً جیره خوار دولت‌ها و حکومت‌ها بودند و عدم اعتنای عالم بزرگ به زخارف دنیوی و عدم قبول هدایا از ملوک، برای آن‌ها خیلی مهم جلوه می‌کرد، علاوه بر این استثنا کردن قرآن و پرده کعبه با عبارت «ألزمنی قبولها» در این جهت بیشتر مؤثّر بود.

نامه آیت‌الله بروجردی(ره) به پادشاه عربستان در مجامع اهل سنّت خیلی با اهمیت تلقی شد، آیت‌الله بروجردی(ره) فرمود: عجیب این بود که ملک پادشاه عربستان با این که متصدی امر حج است، وقتی نامه به دستش رسید، گفته بود به منبع مذکور مراجعه کنند و وقتی این حدیث طولانی را که از حضرت امام باقر(ع) نقل شده دید، گفته بود: ما این حدیث را ندیده بودیم.

سید حسین طباطبایی بروجردی، معروف به حاج آقا حسین طباطبایی بروجردی و آیت الله بروجردی(ره) از مراجع تقلید جهان تشیع و زعیم حوزه علمیه قم در قرن چهاردهم هجری قمری بود.

آیت الله بروجردی(ره) علوم دینی را در اصفهان و نجف نزد اساتید بزرگی چون میرزا ابوالمعالی کلباسی، سید محمدتقی مدرس، سید محمدباقر درچه‌ای، جهانگیرخان قشقایی، آخوند کاشی، آخوند خراسانی، شیخ الشریعه اصفهانی و سید کاظم یزدی فرا گرفت و به درجه اجتهاد رسید.

ایشان بعد از حدود ۹ سال تحصیل در نجف ۳۳ سال در بروجرد سکونت داشت، آیت الله بروجردی(ره) با دعوت علمای قم، تجّار و متدّینین قم و تهران، به قم مهاجرت کرده و بعد از درگذشت سید ابوالحسن اصفهانی مرجعیت دینی شیعیان را برعهده گرفت و در دهه ۱۳۳۰ش مرجع عام شیعیان محسوب می‌شد.

در زمان مرجعیت‌ ایشان خدمات فرهنگی، اجتماعی، سیاسی و رفاهی فراوانی انجام شده است، از جمله سامان دادن به وضعیت حوزه قم، برقرار ساختن ارتباط با دارالتقریب بین المذاهب الاسلامیه برای ایجاد وحدت، گسیل کردن نمایندگانی به اروپا و آمریکا برای‌شناساندن اسلام، ساختن یا بازسازی چندین کتابخانه، بیمارستان، مسجد، مدرسه و مدرسه علمیّه در نواحی مختلف ایران و سایر کشورها، از جمله در عراق و آلمان، لبنان، آفریقا و اروپا و خدمات بسیار دیگر.

بسیاری از صاحب‌نظران وی را مبتکر روش جدیدی در علم رجال می‌دانند، که کتاب جامع احادیث الشیعه در همین زمینه نگاشته شده است، از آیت الله بروجردی(ره) تألیفات بسیاری در موضوعات رجال، حدیث، اصول و فقه برجای مانده است.

سید حسین بروجردی در ماه صفر ۱۲۹۲ در بروجرد به دنیا آمد، پدر وی سیدعلی طباطبایی و مادرش سیده آغابیگم هر ۲ از سادات طباطبایی بودند، نسب وی با ۳۲ واسطه، به حسن ابن علی (امام دوم شیعیان) می‌رسد.

سید حسین طباطبایی بروجردی پس از گذراندن مقدمات علوم در ۱۸ سالگی، وارد دارالعلم اصفهان شد و از ابو المعالی، سید مدرس و سید محمدباقر درچه‌ای سطوح فقه و اصول و ادبیات عرب را آموخت، همچنین چندین سال از حکیم میرزا جهانگیرخان قشقائی و محمدکاشانی حکمت و فلسفه و کلام و منطق آموخت و پس از هشت سال اقامت در اصفهان، به نجف رفت و پس از آن بیش از ۳۰ سال در شهر خود بروجرد، به تحقیق و تدریس پرداخت.

وی همچنین، در جریان خیزش قم در زمان رضاشاه، علی‌رغم حساسیت نیروهای امنیتی، در فرصتی مناسب از بروجرد خارج شده و برای همراه کردن مراجع نجف با خیزش، به طرف عتبات رفته و سپس با پیام حمایت مراجع آن‌جا به ایران آمد، تجربهٔ خیزش نورالله نجفی اصفهانی به عنوان مهم‌ترین حادثه سیاسی زندگی او قبل از مرجعیت عامه تلقی می‌شود.

آیت الله بروجردی(ره) در ۱۰ فروردین ۱۳۴۰ شوال ۱۳۸۰ در سن ۸۶ سالگی بر اثر بیماری قلبی درگذشت و در حرم فاطمه معصومه(س) در قم به خاک سپرده شد.

با این حال که او مقامی سیاسی و حزبی نداشت و به جز عراق و حجاز جای دیگری نرفته بود، خبر فوت او بازتابی وسیعی داشت، و دولت نیز تعطیل و راهی قم شد و سه روز عزای عمومی اعلام شد.

شهربانی کافه‌ها را بست، در عراق و پاکستان سه روز عزای عمومی و در سوریه، لبنان و کویت عزاداری شد، بازار تهران نیز تعطیل شد، سفیر شوروی پیام تسلیت فرستاد و بیشتر سفارتخانه‌های خارجی در تهران، در آن روز با پرچم‌های نیمه افراشته تعطیل شدند.

انتهای پیام/