بقعه پیربکران یکی از شاهکاری معماری تشیع ایران است که طاق بلند آن، پیوندی میان پیر عرفان شیعه و آسمان است.مقبره پیر بکران مربوط به ایلخانان است و در شهرستان فلاورجان،شهر پیربکران، داخل شهر واقع شده و این اثر در تاریخ ۱۵ دی ۱۳۱۰ با شمارهٔ ثبت ۱۰۱ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. این آرامگاه به سبک معماری آذری بنا شده است.

بنایی بی‌نظیر از حیث نقوش، ارزش هنری، نوع معماری به‌کار رفته در گچ‌بری‌ها و کاشی‌کاری‌های محراب و تلفیق چند نوع خط که بین سال‌های ۷۰۳ تا ۷۱۲ ساخته شده است. بنا یک ایوان شگفت‌انگیز دارد و آن را از نظر سبک معماری به معماری دوره ساسانی شبیه می‌دانند. مقبره پیربکران شامل ورودی، دالان و هشتی، ایوان، اتاق آرامگاه و اتاق پیر در محوطه‌ای به شکل‌L طی چند دوره ساختمانی شکل گرفته است. هر چند این بنا در حال حاضر بقعه خوانده می‌شود، ولی به لحاظ گونه‌شناسی و نقشه با سایر آرامگاه‌های این دوره همانندی ندارد، زیرا کاربری اولیه بنا مکانی برای تدریس محمد بن بکران بوده است که پس از درگذشتش (در همان‌جا‌ که به‌ افتخار او بر‌پا ‌شده‌ بوده) به ‌خاک سپرده شد، و از آن تاریخ به آرامگاه تبدیل‌گردید.